សុំប្រាប់រឿងមួយ! អ្នកគួរឈឺចាប់ បើអ្នកជាខ្មែរ!

គេបង្ខំយើងអោយទទួលយកអ្នកទោសខ្មែរដែលគេចាប់បញ្ជូនមកវិញ។ ខ្មែរទាំងនោះខ្លះកើតនៅជំរុំ មិនទាំងចេះនិយាយភាសាខ្មែរផង ព្រោះបានភៀសខ្លួនទៅរស់នៅស្រុកអាមេរិកតាំងពីតូចមកម្លេះ។ កន្លងមក អ្នកនៅស្រុកអាមេរិកគេថា យើងឥតជួយការពារគេទេ។ ធ្វើខុសតិចតួច គឺដឹងតែត្រូវអាមេរិកចាប់បញ្ជូនមកវិញហើយ! ដឹងតែត្រូវបែកពីប្រពន្ធកូនជារៀងរហូត ព្រោះមកហើយ មិនអាចត្រលប់ទៅវិញបានជារៀងរហូត។ ពេលមកដល់កម្ពុជា រកការងារធ្វើមិនបាន ព្រោះមានសម្លាកមុខ សម្លាកមាត់ សាក់ពេញខ្លួន ហើយបើអ្នកស្រុកខ្មែរដឹងថា អ្នកនោះធ្លាប់មានប្រវត្តិសម្លាប់មនុស្ស កឹកអាភៀន ញៀនថ្នាំទៀតនោះ នរណាហ៊ានទទួលអោយធ្វើការ? ពេលរកការងារធ្វើអត់បាន មានតែដើរប្លន់! ៤៨ នាក់កំពុងជាប់គុកសារជាថ្មីនៅស្រុកខ្មែរ។ ៤ នាក់ផ្សេងទៀតបានធ្វើអត្តឃាត!

យើងគ្រាន់តែសុំអោយអាមេរិកផ្អាកចាប់បញ្ជូនពលរដ្ឋខ្មែរមកសិន ដើម្បីកែសម្រួលកិច្ចព្រមព្រៀងឆ្នាំ ២០០២ ព្រោះការចាប់បញ្ជូនមកនេះវារំលោភសិទ្ធិមនុស្សពេក។ រាប់ទាំងសមាជិកព្រឹទ្ធសភាអាមេរិកផង សមាគមខ្មែរនៅអាមេរិកផង ពិភពលោកគេរិះគន់ជុំទិស។ យើងសុំកុំអោយបញ្ជូនជនដែលទទួលបានឋានៈជាជនភៀសខ្លួនរួចហើយ ព្រោះវាខុសច្បាប់អន្តរជាតិ។ ច្បាប់អន្តរជាតិចែងថា គេមិនអាចចាប់បញ្ជូនជនភៀសខ្លួនមកប្រទេសដើមវិញទេ។ យើងសុំកុំអោយគេចាប់បញ្ជូនមនុស្សចាស់ជរា និងអ្នកមានជម្ងឺរ៉ាំរ៉ៃមក។ យើងសុំអោយអាមេរិកបង្កើតមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈដើម្បីបង្រៀនពួកគាត់ពីភាសាខ្មែរ បំណិនជីវិត ជំនាញជាង។ល។ មុននឹងធ្វើសមាហរណកម្មក្នុងសង្គមជាតិខ្មែរ ដើម្បីឲ្យពួកគាត់អាចរស់បានដោយខ្លួនឯង តែគេបែរជាថាយើងយឺតយ៉ាវ គេចវេះមិនទទួលពលរដ្ឋខ្លួន។ កិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីដែលយើងស្នើទៅ ត្រូវគេឆូតចោលស្ទើរតែទាំងអស់។

ឥឡូវគេថែមទាំងដាក់ទណ្ឌកម្មផ្នែកទិដ្ឋាការមកលើមន្រ្តីឯទៀតដែលមិនពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងនេះទាល់តែសោះ។ ស្ថានទូតគេនៅតែបន្តសម្ភាស តែមិនបង្វិលប្រាក់ថ្លៃទិដ្ឋាការអោយវិញទេ។ អ្នកដែលត្រូវគេចាប់បញ្ជូនមកវិញនាពេលកន្លងមក ទទួលបានតែលុយ ៣២០ ដុល្លារ ពីអាមេរិកប៉ុណ្ណោះ អោយមកកសាងជីវិតថ្មីនៅកម្ពុជា! តើឲ្យពួកគាត់រស់របៀបម៉េច? យើងឥតត្រូវការលុយទេ យើងគ្រាន់តែស្នើអោយមហាអំណាចនេះទទួលខុសត្រូវអោយបានច្រើនជាងនេះក្នុងនាមជាមហាអំណាច។ ខ្មែរនៅអាមេរិកទាំងនោះ (ហើយដែលត្រូវគេចាប់បញ្ជូនមកវិញតាមអនុស្សារណៈឆ្នាំ ២០០២) គឺអាមេរិកជាអ្នកមកដឹកយកទៅ កាលពីសម័យសង្រ្គាម។

អាមេរិកមកទទួលយកទៅក្រោមក្របខណ្ឌនៃកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយឧត្តមស្នងការជនភៀសខ្លួននៃអង្គការសហប្រជាជាតិ (UNHCR) មិនមែនពួកគាត់ហែលទឹកទៅស្រុកអាមេរិកដោយខ្លួនឯងទេ។ ពួកគាត់សុទ្ធតែមានឋានៈជាជនភៀសខ្លួនតាមលក្ខន្តិកៈក្រុងរ៉ូម។ មាត្រា ៣២ នៃអនុសញ្ញាអង្គការសហប្រជាជាតិ ស្តីអំពីសិទ្ធិជនភៀសខ្លួន ចែងថា គេមិនអាចចាប់បញ្ជូនជនភៀសខ្លួនត្រលប់ចូលប្រទេសដើមវិញទេ។ ម្យ៉ាងទៀតអ្នកទាំងនោះធំដឹងក្តីនៅអាមេរិក ដូច្នេះបើគេប្រព្រឹត្តបទល្មើស គឺមកពីលទ្ធផលនៃការអប់រំរបស់សង្គមអាមេរិក។ ហេតុអ្វីអាមេរិករុញអោយកម្ពុជាដ៏ក្រីក្រមកទទួលខុសត្រូវទៅវិញ?

ទណ្ឌកម្មទិដ្ឋាការដែលអាមេរិកដាក់នេះ មិនទាន់ប៉ះពាល់អ្វីធ្ងន់ធ្ងរទេ ព្រោះទិដ្ឋាការដែលត្រូវហាម គឺ B1 (Business visa) និង B2 (Tourist visa) ហើយហាមតែចំពោះមន្ត្រីការបរទេសថ្នាក់អគ្គនាយកឡើង។ ដូច្នេះបើទៅប្រជុំ (visa A1) ទៅបំពេញការងារ (visa G1) គឺមិនទាន់ពាក់ព័ន្ធទេ ហើយមន្ត្រីក្រសួងផ្សេងក៏មិនទាន់ពាក់ព័ន្ធដែរ។

រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសកម្ពុជាយើងក៏ទើបតែនឹងទទួលបានទិដ្ឋាការអាមេរិកនៅល្ងាចនេះ (១៣ កញ្ញា ២០១៧) សម្រាប់ទៅប្រជុំមហាសន្និបាទអង្គការសហប្រជាជាតិនៅទីក្រុងញូវយ៉កនៅសប្តាហ៍ក្រោយ។ ហេតុនេះ ទណ្ឌកម្មនេះស្ទើរតែគ្មានឥទ្ធិពលអ្វីសោះ ប៉ុន្តែវាបង្កជារូបភាពអាក្រក់សែនអាក្រក់ដល់កម្ពុជា។ ការដាក់ទណ្ឌកម្មនេះបានទម្លាក់មុខមាត់កម្ពុជាអោយស្មើនឹងប្រទេសហ្គីនេ អេរីត្រេ និងសេរ៉ាឡេអូន។ អ្នកគួរឈឺចាប់ បើអ្នកជាខ្មែរ៕

(រូបថតកិច្ចប្រជុំក្រុមការងារកម្ពុជា-អាមេរិក ពាក់ព័ន្ធនឹងគំរោងធ្វើវិសោធនកម្មអនុស្សារណៈស្តីពីមាតុភូមិនិវត្តន៍ពលរដ្ឋខ្មែរពីសហរដ្ឋអាមេរិក ថ្ងៃទី ៧ សីហា ២០១៧ នៅក្រសួងការបរទេសកម្ពុជា)