ដោយមានការបោះឆ្នោតមុនកាលកំណត់នៅថ្ងៃទី ២២ ខែតុលា ឆ្នាំ ២០១៧ នាយករដ្ឋមន្ត្រីជប៉ុនលោក Shinzo Abe បានទទួលសម្លេងឆ្នោតលើសលប់ជាប់ៗគ្នាជាលើកទី ៣ របស់គាត់។ រដ្ឋាភិបាលចម្រុះរបស់បក្សប្រជាធិបតេយ្យសេរី (LDP) របស់លោក Abe និងបក្ស Komeito នៅតែទទួលបានសម្លេង ២ ភាគ ៣ ដែលអាចត្រួសត្រាយផ្លូវដល់រដ្ឋាភិបាលក្នុងការផ្តួចផ្តើមគំនិតលើការធ្វើវិសោធនកម្មរដ្ឋធម្មនុញ្ញតាមការចង់បានជាយូរមកហើយរបស់លោក Abe ដើម្បីសើរើ “ខសន្តិភាព” នៃមាត្រា ៩ និងធ្វើឲ្យស្របច្បាប់ដល់កងកម្លាំងស្វ័យការពាររបស់ជប៉ុន។
ភាពខុសគ្នាធំរវាងការបោះឆ្នោតជាតិកាលពីពេលឆ្នាំ ២០១៤ គឺការបែកខ្ញែកនៅមុនការបោះឆ្នោតរបស់បក្សប្រជាធិបតេយ្យ (DP) ដែលជាបក្សប្រឆាំងទៅជាបក្សថ្មីពីរ គឺបក្សនៃក្តីសង្ឃឹម និងបក្សប្រជាធិបតេយ្យរដ្ឋធម្មនុញ្ញជប៉ុន (CDPJ)។ ការមកដល់របស់បក្សពីរនោះបាននាំឲ្យមានការប៉ាន់ស្មានថា លោក Abe ប្រហែលជាអាចភ័នច្រឡំដោយការកោះឲ្យបោះឆ្នោតមុនអាណត្តិ។
ប៉ុន្តែ តើការចាប់កំណើតរបស់បក្សទាំងពីរបានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់លទ្ធិផលនៅក្នុងវិធីគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាខ្លះ?
ប្រព័ន្ធបោះឆ្នោតរបស់ជប៉ុនបូកបញ្ចូលស្រុកដែលមានសមាជិកតែម្នាក់ចំនួន ២៨៩ (SMDs) ដែលជាប់ឆ្នោតដោយសម្លេងភាគច្រើនជាមួយអាសនៈចំនួន ១៧៦ ដែលជាប់ឆ្នោតដាច់ដោយឡែកដោយតាមប្រព័ន្ធសមាមាត្រតាមបញ្ជី។ បក្សនៃក្តីសង្ឃឹមនិងបក្ស CDPJ បូកបញ្ចូលគ្នាបានឈ្នះសម្លេង ៦៩ ក្នុងបញ្ជីសមាមាត្រ នៅពេលបក្សប្រជាធិបតេយ្យជប៉ុន ដែលជាបក្សមេរបស់បក្ស DP នោះបានឈ្នះសម្លេងត្រឹមតែ ៣៥ ប៉ុណ្ណោះនៅឆ្នាំ ២០១៤។ ប៉ុន្តែ សម្លេងកើនឡើងនេះទទួលបានដោយសារតែបក្សពីរដែលបានទទួលសម្លេងល្មមនៅឆ្នាំ ២០១៤ គឺបក្ស Nippon Ishin no Kai (Ishin) និងបក្សកុម្មុយនីស្តជប៉ុន។ ដូច្នេះ នៅរយៈពេលខ្លី ការបែកបាក់របស់បក្ស DP នោះបានផ្តល់ឱកាសដល់ការប្រមូលផ្តុំការគាំទ្រឡើងវិញក្នុងចំណោមបក្សប្រឆាំងទាំងអស់។
គេអាចរំពឹងថា ការបែកខ្ញែកបក្ស DP នឹងរួមចំណែកខ្លាំងដល់ការបោះឆ្នោតតាមស្រុក (SMDs) ដែលប្រើប្រព័ន្ធអ្នកឈ្នះកើបយកសម្លេងទាំងអស់។ នេះមិនកើតឡើងទេ ប្រសិនបើយើងគិតទៅលើបក្សតែបក្សនៃក្តីសង្ឃឹមនិងបក្ស CDPJ នោះ ដោយសារតែបក្សទាំងនេះគ្រាន់តែប្រកួតប្រជែងគ្នាឯងប៉ុណ្ណោះនៅក្នុង SMDs ចំនួន ៣៩។ ប៉ុន្តែ តើ SMDs ចំនួនប៉ុន្មានដែលក្រុមចម្រុះរវាងបក្ស LDP និងបក្ស Komeito បានចាញ់ទៅឲ្យបក្សប្រឆាំងដែលបានរួមរួមគ្នា រាប់បញ្ចូលទាំងអ្នកឯករាជ្យដែលជាអតីតនៅបក្ស DP និងបក្សតូចៗជាច្រើន? ក្នុងចំណោមអ្នកទទួលបានអាសនៈនៅ SMD ចំនួន ២២៣ របស់ក្រុមចម្រុះ LDP និង Komeito នោះ អ្នកឈ្នះចំនួន ១៣៥ ទទួលបានសម្លេងឆ្នោតជាងពាក់កណ្តាល។ ការសហការរបស់បក្សប្រឆាំងទំនងជានឹងមិនផ្លាស់ប្តូរលទ្ធផលទាំងនោះទេ។ ហើយវាលំបាកក្នុងការស្រមៃដល់ការរួមសហការរបស់បក្សប្រឆាំងដែលទទួលបានសម្លេងក្នុងការបោះឆ្នោតនៅក្នុងស្រុក ៨៨ ផ្សេងទៀតណាស់ ដោយសារតែបក្សប្រឆាំងទាំងនោះបែកបាក់គ្នាផ្នែកមនោគមវិជ្ជា គឺ បក្ស CDPJ បានបង្កើតឡើងដោយអ្នកនយោបាយដែលបដិសេធសន្យាគាំទ្រគោលនយោបាយរបស់បក្សនៃក្តីសង្ឃឹមដែលបានប្រមូលមនុស្សរបស់បក្ស LDP។
បក្ស LDP តែងតែមានប្រៀបនៅតំបន់ជនបទជប៉ុន ហើយអាសនៈនៅក្នុងស្រុកចំនួន ១០០ ក្នុងចំណោមអាសនៈចំនួន ១៣៥ ដែលបក្សមិនបានឈ្នះនោះគឺនៅតំបន់ជនបទ ឬតំបន់ពាក់កណ្តាលជនបទ។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងការទទួលបានសម្លេង ៥៩ ក្នុងចំនួនសម្លេង ៩៤ របស់ខ្លួននៅតំបន់ប្រជុំជននោះ សម្លេងឈ្នះរបស់ក្រុមចម្រុះបក្ស LDP និងបក្ស Komeito បានធ្លាក់ចុះ ៥០ ភាគរយ។ តើបក្សប្រឆាំងអាចទទួលបានអាសនៈទាំងនេះខ្លះដែរឬទេ? ការសហការគ្នាល្អក្នុងចំណោមបក្សនៃក្តីសង្ឃឹម បក្ស CDPJ និងបក្ស Ishin អាចទម្លាក់សម្លេងរបស់ក្រុមចម្រុះ LDP និងបក្ស Komeito រហូតដល់ ២១ អាសនៈនៅតំបន់ប្រជុំជន។ ប្រសិនបើបក្សប្រឆាំងទាំងអស់ដែលរួមគ្នា (ដោយដកអ្នកឯករាជ្យចេញ) អាចរកច្រកយល់ស្របគ្នាក្នុងការដាក់បេក្ខជនតែមួយនៅក្នុងស្រុកនីមួយៗនោះ បក្សចម្រុះ LDP និងបក្ស Komeito អាចបាត់អាសនៈរហូតដល់ ៥៦ នៅក្នុងអាសនៈតំបន់ប្រជុំជនដែលខ្លួនទទួលបាននៅឆ្នាំ ២០១៧។
ដើម្បីឡើងកាន់អំណាច បក្សប្រឆាំងត្រូវការកលយុទ្ធច្រើនថែមទៀត ពោលគឺខ្លួនត្រូវតែមានប្រជាប្រិយភាពថែមទៀត។ ដើម្បីជំនួសឲ្យបក្ស DP ដែលបែកខ្ញែកនិងគ្មានគោលដៅនៅចំពេលមានសម្ព័ន្ធភាពដ៏ចលាចលនោះ ឆ្នាំ ២០១៧ ត្រូវគេមើលឃើញថា បក្សប្រឆាំងបានស្ថិតនៅក្នុងប្លុករួមគ្នាចំនួន ២ គឺ ប្លុកបែបហួងហែងដែលដឹកនាំដោយបក្សនៃក្តីសង្ឃឹមនិងបក្ស Ishin និងក្រុមសន្តិភាពនិយមដែលដឹកនាំដោយបក្ស CDPJ។ តើក្រុមទាំងពីរនោះរកច្រកឡើងកាន់អំណាចបានដែរឬទេ?
វិធីសាស្ត្ររបស់បក្សនៃក្តីសង្ឃឹមក្នុងការចំលងយកផែនការភាគច្រើនរបស់ LDP-Komeito មិនទំនងជាមានដំណើរការនោះទេ ប្រសិនបើស្តង់ដាររស់នៅមិនធ្លាក់ចុះគួរឲ្យកត់សម្គាល់ខ្លាំងនោះ។ សង្គ្រាមវណ្ណៈនិងទស្សនៈសន្តិភាពនិយមមិនសូវមានប្រជាប្រិយភាពជាងពេលណាៗទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ ការស្ទង់មតិនាពេលថ្មីៗនេះលើកឡើងថា បក្ស CDPJ អាចជាបក្សប្រឆាំងតែមួយគត់ក្នុងការប្រជែងបក្សចម្រុះកំពុងកាន់អំណាចនៅការបោះឆ្នោតនៅពេលខាងមុខ។
វិធីសាស្ត្រដែលនៅសេសសល់គឺការស្វែងរកបញ្ហាគោលនយោបាយដែលកើតមានរវាងបក្ស LDP និងបក្ស Komeito ឬនៅក្នុងបក្ស LDP តែម្តង។ ការបែកខ្ញែករបស់បក្ស LDP នៅឆ្នាំ ១៩៩៣ និងឆ្នាំ ២០០៥ បានកើតឡើងមានការបែកបាក់គ្នារវាងពួកសេរីនិងពួកគាំពារនិយម។ នេះបានកើតឡើងក្នុងទស្សនៈសាកលនិយមនិងប្រឆាំងសាកលនិយមដែលកំពុងធ្វើឲ្យរអាក់រអួលដល់ប្រព័ន្ធបក្សនៅក្នុងប្រទេសប្រជាធិបតេយ្យធំៗ។ បក្សប្រជាធិបតេយ្យជប៉ុន (DP) បានឈ្នះឆ្នោតនៅឆ្នាំ ២០០៩ ជាមួយនឹងការអំពាវនាវមិនឲ្យមានការទាត់ចោលសាកលភាវូបនីយកម្មនិងសេរីភាវូបនីយកម្ម ប៉ុន្តែអំពាវនាវដល់រដ្ឋដែលមានសុខមាលភាពខ្លាំងឲ្យជួយអ្នកចាញ់។ ទោះជាបំណងបរាជ័យលើកដំបូងរបស់បក្ស DP ក៏ដោយ ក៏វិធីនេះអាចយកទៅសាកល្បងម្តងទៀតបាន។
រាល់អ្នកប្រកួតប្រជែងនៅអនាគតទាំងអស់នឹងមានឱកាសល្អបំផុតក្នុងការកើនឡើងអាសនៈនៅសភារបស់អ្នកនៅប្រជុំជន។ ពួកគេក៏ត្រូវតែរកវិធីក្នុងការទាញភាពប្រឆាំងគ្នារវាងផលប្រយោជន៍របស់អ្នកបោះឆ្នោតនៅតំបន់ជនបទរបស់បក្ស LDP និងអ្នកនៅតាមទីក្រុង ឬរវាងបក្ស LDP និងបក្ស Komeito។ បក្សប្រឆាំងក៏ត្រូវតែពិចារណានូវរបៀបជំរុញឲ្យអ្នកមិនទៅបោះឆ្នោតជិតពាក់កណ្តាលផងដែរ៕
ប្រភព៖ East Asia Forum ចុះថ្ងៃ២១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៧
No comments:
Post a Comment