អាស៊ានត្រូវតែជៀសចេញពីជម្លោះមហាអំណាចនៅក្នុងអាស៊ី

ក្រោយសង្រ្គាមត្រជាក់នៅទស្សវត្សរ៍ ៩០ គឺជាយុគសម័យសន្តិភាពមួយនៅតំបន់អាស៊ី។ ប្រទេសមហាអំណាចទាំងអស់មានភាពស្រស់ស្រាយនឹងគ្នា ហើយទំនាក់ទំនងចិន និងអាមេរិកគឺល្អ។ ប្រទេសចិននៅតែត្រូវការជំនួយពីប្រទេសដទៃទៀត រួមទាំងសមាជិកអាស៊ានផងដែរ។​

សព្វថ្ងៃនេះយើងត្រឡប់មកវិញនូវយុគសម័យនៃការប្រកួតប្រជែងរបស់មហាអំណាចគឺប្រទេសចិនទល់នឹងអាមេរិក ចិនទល់នឹងឥណ្ឌា រុស្ស៊ីទល់នឹងអឺរ៉ុប ។ល។ បច្ចុប្បន្នប្រទេសចិនពេញចិត្តនឹងការអនុវត្តយុទ្ធសាស្រ្តរបស់ខ្លួនដូចជា ផ្លូវមួយ ខ្សែក្រវ៉ាត់មួយ និងកោះសិប្បនិម្មិតនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង ខណៈដែលចិនគាំទ្រឱ្យមានស្ថាប័នតំបន់ដែលដឹកនាំដោយអាស៊ាន ដូចជាវេទិកាតំបន់អាស៊ាន ឬកិច្ចប្រជុំកំពូលអាស៊ីបូព៌ា។​

វាមានសន្ទុះកាន់តែងខ្លាំងឡើងនៅទស្សវត្ស ៦០ នៅពេលដែលអាស៊ានត្រូវបានបង្កើតឡើង អំឡុងពេលមានការប្រកួតប្រជែងដ៏ខ្លាំងរវាងមហាអំណាច នៅពេលដែលសង្រ្គាមត្រជាក់ ឡើងដល់ចំណុចកំពូល និងសង្រ្គាមវៀតណាម។​

នៅពេលនោះ យុទ្ធសាស្រ្តសំខាន់របស់អាស៊ានគឺសាមគ្គីភាព និងភាពអព្យាក្រិត្យជាមួយប្រទេស មហាអំណាច ទាំងអស់។​ការប្រកួតប្រជែងដ៏ខ្លាំងរបស់មហាអំណាច គឺជារឿងអាក្រក់នៅលើ ទឹកដីប្រទេស ជាម្ចាស់ដូចដែល បានបញ្ជាក់នៅក្នុងប្រទេសវៀតណាមអញ្ចឹង ហេតុដូច្នេះបញ្ហានោះមិនមែនថា ខាងណាល្អ ឬអាក្រក់នោះឡើយ ប៉ុន្តែរបៀបដែលទុកឱ្យឆ្ងាយនូវការប្រកួតប្រជែងគ្នាក្នុងចំណោមមហាអំណាច។ ហើយស្ថានភាពនោះត្រូវបានគេធ្វើឡើងដោយមិនប្រកាន់យកភាគីខាងណាមួយ។ សមាជិកអាស៊ានមានភាពឆ្លាតវ័យដោយ      ផ្តោតទៅលើផលប្រយោជន៍រួមនៅក្នុងតំបន់​។​

ប៉ុន្តែទស្សវត្សរ៍៩០ ​ពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមអនុវត្តន៍នូវ «ភាពកណ្តាល» ។ នេះនាំទៅរកគំនិតផ្តួចផ្តើមដូចជា ការបង្កើតស្ថាប័នផ្សេងៗ ដូចជាកិច្ចសហប្រតិបត្តិការសេដ្ឋកិច្ចអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក វេទិកាតំបន់អាស៊ាន និងអាស៊ានបូកបី ដើម្បីដើរតួនាទីស្នូលនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកទាំងមូល។​

ប៉ុន្តែឥឡូវនេះការពង្រីកនូវវិសាលភាពដូច្នោះ ប្រហែលជាដាក់អាស៊ាននៅក្នុងស្ថានភាព ដ៏គ្រោះថ្នាក់ទៅនឹង ការប្រកួតប្រជែងរបស់មហាអំណាច ដែលបញ្ឆេះដោយការទាមទារទឹកដីរបស់ចិននៅក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូង និងគោលនយោបាយចំណុចស្នូលរបស់លោក Obama ចំពោះអាស៊ី។ ស្ថានភាពនេះបានធ្វើឱ្យអាស៊ានបែកបាក់ ខណៈដែលអាស៊ាននៅតែរក្សាចង់ បន្តនូវគោលជំហរកណ្តាល របស់ខ្លួនក៏ដោយ ក៏ខ្លួនខ្វះនូវសាមគ្គីភាពរឹងមាំដើម្បីទ្រទ្រង់នូវជំហរនេះ។​

វាគឺជាពេលវេលាសម្រាប់អាស៊ានផ្តោតយកចិត្តទុកដាក់លើតំបន់របស់ខ្លួន ជាជាងស្ថានភាពដ៏ធំ របស់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក និងជំរុញឱ្យមានអព្យាក្រិត្យជាថ្មីម្តង ទៀតដូចដែលបានចែងនៅ ក្នុងគោលការណ៏ ដើម្បីរស់រានមានជីវិត៕