នៅពេលប្រធានាធិបតី ស៊ី ជីនពីង បានធ្វើដំណើរដល់ទីក្រុង Mar-a-Lago នៅរដ្ឋ Florida នៅដើមរសៀលថ្ងៃទី ៦ សម្រាប់ការជួបគ្នាទល់មុខជាលើកដំបូងរបស់គាត់ជាមួយប្រធានាធិបតីអាមេរិកនោះ ទំនាក់ទំនងអាមេរិក-ចិនហាក់បីដូចជាស្ថិតក្នុងស្ថានភាពចង់ដាច់ខ្យល់។
សំណួរចំនួន ៤ បានលេចឡើងនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំនៅ Mar-a-Lago ជាសេតវិមានរដូវរងារជាផ្លូវការរបស់ ត្រាំ។
តើ ដូណាល់ ត្រាំ នឹងជាការលើកលែងដល់ច្បាប់ប្រធានាធិបតីលើគោលនយោបាយចិនរបស់អាមេរិកដែរឬទេ? សម្រាប់រយៈពេល ៤ ទសវត្សរ៍ បេក្ខជនប្រធានាធិបតីអាមេរិកបានធ្វើការប្រកាសជាផ្លូវការយ៉ាងធ្ងន់អំពីចិន។
តើ ស៊ី នឹងអាចបង្កើតទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនមួយជាមួយប្រធានាធិបតីរូបនោះនៅក្នុងការជំនួបរបស់គេជាលើកដំបូងដែរឬទេ? តាមនយោបាយ ពួកគេហាក់ដូចជាខ្វែងគំនិតគ្នាយ៉ាងខ្លាំង។ លោក ស៊ី បានចាត់ទុកខ្លួនគាត់ថា ជាអ្នកគ្រប់គ្រងនាវាដ៏អស្ចារ្យនិងក្តោបក្តាប់នាវារដ្ឋនិងបក្សដែលនឹងដឹកនាំចិនយ៉ាងម៉ឹងម៉ាត់ក្នុងដំណើរផ្លូវកំណែទម្រង់ដ៏លំបាកនៅចំពោះមុខ។ ផ្ទុយទៅវិញ ត្រាំ បានចាត់ទុកខ្លួនគាត់ថា ជាអ្នករំខានអស្ចារ្យ ដែលរុះរើប្រព័ន្ធនោះដើម្បីផ្តល់កម្លាំងដល់ប្រទេសគាត់ឡើងវិញ និង “ធ្វើឲ្យអាមេរិកអស្ចារ្យឡើងវិញ”។
តើប្រធានាធិបតីទាំងពីររីករាយនឹងការផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈគ្នាដ៏ស្មោះត្រង់នៅលើបញ្ហាជាច្រើនដែលបានបំបែកទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោននិងប៉េកាំងដែរឬទេ? ប្រសិនបើអត់ទេ តើពួកគេយ៉ាងហោចណាស់អាចបង្កើតចំណុចអាទិភាពសំខាន់ៗបំផុតរបស់គេ ហើយផ្អែកលើមូលដ្ឋានគ្រឹះនេះ នឹងបង្កើតជាមូលដ្ឋានដល់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការដែលដោះស្រាយរួមគ្នាលើភាពខ្វែងគំនិតគ្នានិងគោរពដល់ក្តីសង្ឃឹមនិងភាពមានកង្វល់របស់គ្នាទៅវិញទៅមកដែរឬទេ?
ដោយសម្លឹងទៅមុខ តើប្រធានាធិបតីទាំងពីរអាចបង្កើតក្របខ័ណ្ឌសម្រាប់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការដែលនឹងគ្រប់ជ្រុងជ្រោយនៅក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហា ក្រៅតែពីការលុបចោលកិច្ចព្រមព្រៀងសេដ្ឋកិច្ចនិងយុទ្ធសាស្ត្រនៅសម័យអូបាម៉ាដែលបង្ហាញពីការមិនមានលំនឹង រឹងមាំ និងមិនមានផ្លែផ្កាដែរឬទេ?
ជារួម ត្រាំ និងស៊ី បានធ្វើឲ្យរីកចម្រើនគួរឲ្យកត់សម្គាល់លើបញ្ហាសំខាន់ៗទាំងនេះ ទោះបីជាមានភាពល្អក់កករពីការវាយប្រហារគ្រាប់មីស៊ីលរបស់អាមេរិកលើប្រទេសស៊ីរីនៅពេលគេជួបគ្នានោះក៏ដោយ។
នៅឯ Mar-a-Lago នោះ ប្រធានាធិបតីទាំងពីរបាននាំប្រទេសរបស់គេឲ្យមានទំនាក់ទំនងទ្វេភាគីប្រកបដោយផ្លែផ្កាឡើងវិញ ដោយផ្ទុយទៅនឹងអ្នកកាន់តំណែងមុនៗរបស់គេ ដោយចាប់យកក្នុងដំណើរការនោះផងដែរ គឺភាពជានិមិត្តរូបនៃឱកាសនិងសារៈសំខាន់យ៉ាងខ្លាំងលើទំនាក់ទំនងទ្វេភាគីនៅក្នុងកិច្ចការតំបន់និងពិភពលោក។
ទៅដល់ចំណុចល្អរបស់ ត្រាំ គាត់ហាក់ដូចជាបានមើលឃើញដល់តថភាពថា ទំនាក់ទំនងអាមេរិក-ចិនគឺជាទំនាក់ទំនងទ្វេភាគីដ៏សំខាន់បំផុតនៅក្នុងពិភពលោក។
ប្រធានាធិបតីទាំងពីរបានជជែកគ្នានៅក្នុងសម្លេងកក់ក្តៅអំពីភាគីម្ខាងទៀត ដោយជាបង្កើតទំនាក់ទំនងប្រកបដោយផ្លែផ្កាដូចជា អ្នកនិមួយៗអាចលើកទូរសព្ទនៅពេលជូនដំណឹងភ្លាមៗ ហើយនិយាយទៅកាន់សមភាគីរបស់គាត់ ប្រសិនបើវិបត្តិហៀបនឹងកើតឡើង។ នៅថ្ងៃបញ្ចប់នោះ នៅក្នុងរបៀបវារៈនយោបាយរបស់គេផងដែរ ប្រធានាធិបតីទាំងពីរហាក់ដូចជាមិនអាចជៀសរួចពី ការធ្វើកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ។ សុបិន្តរបស់ចិន និងការធ្វើឲ្យអាមេរិកអស្ចារ្យម្តងទៀតនោះគឺជាក្តីសង្ឃឹមដូចគ្នាដែលមិនអាចសម្រេចបានតាមរយៈការប្រឈមមុខដាក់គ្នានោះទេ។
ប្រធានាធិបតីទាំងពីរជោគជ័យក្នុងការបង្កើតទំនាក់ទំនងទ្វេភាគីរបស់គេនៅក្នុងក្របខ័ណ្ឌមួយដែលមានលក្ខណៈគ្រប់ជ្រុងជ្រោយនិងពហុមុខព្រួញដូចទៅនឹងតថភាពនៃទំនាក់ទំនងរបស់គេអញ្ចឹង។ យន្តការកម្រិតខ្ពស់ដែលទើបបង្កើតឡើងថ្មីចំនួន ៤ សម្រាប់ការពិភាក្សានិងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការនោះគឺនឹងបង្កើតឡើងនៅក្នុងផ្នែកការទូតនិងសន្តិសុខ សេដ្ឋកិច្ច ការអនុវត្តច្បាប់ និងសន្តិសុខអ៊ីនធឺណិត ព្រមទាំងសម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរទៅវិញទៅមករវាងប្រជាជននិងប្រជាជន។
ប្រធានាធិបតីទាំងពីរក៏បានដាក់ចេញនូវចំណុចអាទិភាពសេដ្ឋកិច្ច ការទូត និងភូមិសាស្ត្រនយោបាយដ៏សំខាន់របស់គេ ដូចជាការផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈគ្នាលើបញ្ហាក្តៅៗនៅក្នុងតំបន់។ ការបង្ហាញនូវទំនាក់ទំនងរបស់គេនៅលើបញ្ហាទាំងនេះនឹងត្រូវតែរង់ចាំរហូតដល់កម្រិតទំនុកចិត្តកាន់តែខ្លាំងមួយត្រូវបង្កើតឡើងនៅក្នុងទំនាក់ទំនងទ្វេភាគីរបស់គេ។ ទន្ទឹមគ្នានោះដែរ មូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរគ្នាទៅវិញទៅមកនៅពេលអនាគតត្រូវបានបង្កើតឡើង។
សម្លឹងទៅមុខ ការងារនោះនឹងមិនងាយស្រួលទេ ជាពិសេសលើបញ្ហាក្តៅៗជាច្រើន។ ស្តីពីកូរ៉េខាងជើង ត្រាំ នឹងដាក់សម្ពាធ ស៊ី រាប់បញ្ចូលការដាក់ទណ្ឌកម្មបន្ទាប់បន្សំគួរឲ្យឈឺចាប់ដែលបានដាក់លើក្រុមហ៊ុនចិន ទាមទារឲ្យ គីម ជុងអ៊ុន បញ្ឈប់កម្មវិធីមីស៊ីលនិងនុយក្លេរអ៊ែររបស់គាត់ បើមិនអញ្ចឹងទេនឹងប្រឈមការឲ្យនៅឯកោ។ ចំណែកគាត់វិញ លោក ស៊ី នៅតែប្រកាន់ភ្ជាប់ទៅនឹងសំណើរព្យួរសកម្មភាពមីស៊ីលនិងនុយក្លេរអ៊ែររបស់ទីក្រុងព្យុងយ៉ាងជាការដោះដូរទៅនឹងការបញ្ឈប់ ឬកាត់បន្ថយទំនាក់ទំនងយោធាអាមេរិក-កូរ៉េខាងត្បូង និងវិធីលុបបំបាត់ឧបទ្វីបកូរ៉េនិងដាក់ជំនួសវិញនូវភាពគ្មានអាវុធនៅកូរ៉េជាមួយកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាព ដែលបានបង្ហាញពីទិសផ្ទុយគ្នាទាំងស្រុង។
ស្តីពីតៃវ៉ាន់វិញ ស៊ី នឹងដាក់សម្ពាធ ត្រាំ ឲ្យប្រកាន់ភ្ជាប់ទៅនឹងគោលនយោបាយចិនតែមួយ និងបញ្ឈប់លក់អាវុធណាមួយនៅក្នុងកម្រិតផ្លូវការរបស់អាមេរិកទៅឲ្យរដ្ឋាភិបាលទីក្រុងតៃប៉ិ។ ថាតើ ត្រាំ អាចដោះដូរផលប្រយោជន៍របស់គាត់ក្នុងការលក់ដូរអាមេរិកទៅតៃប៉ិជាមួយនឹងការបង្កើនការដាក់ទណ្ឌកម្មពីសំណាក់ចិនលើទីក្រុងព្យុងយ៉ាង រាប់បញ្ចូលទាំងការដាក់ទណ្ឌកម្មមួយផ្នែកលើការលក់ប្រេងនោះអាចជាជម្រើសមួយដែលគួរតែស្វែងយល់។
កត្តាប្រឈមគោលនយោបាយពាណិជ្ជកម្មនិងសេដ្ឋកិច្ចនឹងនៅតែពិបាកដោះស្រាយ។ ក្នុងខណៈលោក ស៊ី នឹងអាចទទួលយកក្នុងការធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងពាណិជ្ជកម្ម សេដ្ឋកិច្ច និងការវិនិយោគកាន់តែមានតុល្យភាពនិងទៅវិញទៅមកនោះ គាត់នឹងទទូចឲ្យទំនាក់ទំនងបែបនេះប្រកាន់ភ្ជាប់ទៅនឹងគោលការណ៍នៃការបើកចំហនិងគោរពដល់ច្បាប់អន្តរជាតិ។ នៅពេលនេះ និងនៅអនាគតខាងមុខនេះ រដ្ឋបាល ត្រាំ ទំនងជានៅតែបែកបាក់គ្នាផ្ទៃក្នុងលើគោលការណ៍ទាំងពីរនេះ។
ដោយមានភាពខ្វែងគំនិតគ្នាគួរឲ្យខ្លាចនេះ រមណីយដ្ឋាន ម៉ាអាឡាហ្គូ គឺជាភាពឈ្នះៗសម្រាប់ប្រធានាធិបតីទាំងពីរ។ សំរាប់អ្នកដែលមានមន្ទិលដែលកម្រអាចមើលឃើញអ្វីច្រើនហួសពីទំនាក់ទំនងអាមេរិក-ចិន ឬបរាជ័យនយោបាយរបស់ប្រធានាធិបតីអាមេរិកថ្មីនោះ ទាំង ត្រាំ និងទាំង ស៊ី បានប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាដោយពាក្យសម្តីច្បាស់ៗថា យើងអាចធ្វើបាន។ ឥឡូវនេះ ពួកមានមន្ទិលនឹងសម្រេចចិត្តថា តើនេះគឺជាការផ្លាស់ប្តូរដែលពួកគេអាចជឿជាក់បានឬអត់៕
No comments:
Post a Comment