ក្នុងកាលៈទេសៈ ដែលប្រទេសជាតិបានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងគ្រោះមហន្តរាយនៃរបបប្រល័យពូជសាសន៍ ប៉ុល ពត ពីឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៩ គឺមានតែថ្នាក់ដឹកនាំគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា និងយុទ្ធមិត្តដ៏ស្មោះត្រង់របស់បក្សប៉ុណ្ណោះ ដែលបានក្រោកឈរឡើងតស៊ូ ប្រយុទ្ធយ៉ាងអង់អាចក្លាហានប្រកបដោយវីរៈភាពបំផុត ដើម្បីផ្តួលរំលំរបបយង់ឃ្នងនេះឲ្យវិនាសសាបសូន្យពីមាតុភូមិកម្ពុជា ហើយនាំមកនូវឯករាជ្យ សេរីភាព សន្តិភាព និងការរស់ឡើងវិញដល់ប្រជាជនកម្ពុជា។
នៅពេលដែលប្រទេសជាតិ និងប្រជាពលរដ្ឋ បានស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដ៏គ្រោះថ្នាក់បំផុតបែបនេះ លោក ហ៊ុន សែន និងយុទ្ធមិត្តរបស់គាត់បានសម្រេចចិត្តលះបង់ជីវិតធ្វើជាដើមទុន ដើម្បីសង្គ្រោះជាតិ ដោយធ្វើការភៀសខ្លួនទៅប្រទេសវៀតណាម នៅថ្ងៃទី២០ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៧៧ វេលាម៉ោងប្រមាណ៩អធ្រាត និងសុំជំនួយយោធាពីប្រទេសវៀតណាម ដើម្បីប្រមូលកម្លាំងធ្វើការប្រយុទ្ធ តស៊ូ ប្រឆាំងនឹងរបបប្រល័យពូជសាសន៍វិញ ដោយយកស្រុកមេមត់ក្នុងខេត្តកំពង់ចាម និងស្រុកស្នួលក្នុងខេត្តក្រចេះ ធ្វើជាមូលដ្ឋានតស៊ូប្រដាប់អាវុធដំបូងបំផុត។
នៅឆ្នាំ១៩៧៨ លោក ហ៊ុន សែន បានធ្វើការជ្រើសរើសកងទ័ពដើម្បីកសាងកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ ហើយនយោបាយជ្រើសរើសកងទ័ពនៅពេលនោះត្រូវបានប្រជាជនចូលរួមយ៉ាងសកម្ម ដោយមានការជួយជ្រោមជ្រែងពីកងទ័ពវៀតណាមផងដែរ។ ភាពរីកធំធាត់ យ៉ាងឆាប់រហ័សនៃការកសាងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធនៅពេលនោះ បានផ្តល់ឱ្យលោក ហ៊ុន សែន លោក ហេង សំរិន និងលោក ជា ស៊ីម បានក្លាយជាមគ្គុទេសនៃចលនារណសិរ្សសាមគ្គីសង្គ្រោះជាតិកម្ពុជា នៅក្នុងដំណើរឆ្ពោះទៅរកការរំដោះប្រទេសយ៉ាងពិតប្រាកដ។ ជាមួយនិងការខិតខំរបស់កម្មាភិបាល និងយុទ្ធជនកម្ពុជា និងដោយមានជំនួយឧបត្ថម្ភគ្រប់យ៉ាងពីសំណាក់មិត្តវៀតណាមនោះ កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធជាផ្លូវការមួយត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅថ្ងៃទី១២ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៧៨ ដែលមានឈ្មោះថា «កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធសាមគ្គីសង្គ្រោះជាតិកម្ពុជា»។ សភាពការណ៍បានវិវត្តន៍យ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយស្របពេលដែលមានការកសាងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ និងកម្លាំងទាំងនោះត្រៀមបញ្ជូនទៅផ្ទៃក្នុងប្រទេស ក៏មានការងើបឡើងបះបោររបស់កងទ័ព និងប្រជាជននៅភូមិភាគបូព៌ាដែលដឹកនាំដោយលោក ហេង សំរិន និងលោក ជា ស៊ីម ផងដែរ ទើបធ្វើឱ្យកងកម្លាំងរួមគ្នានោះដណ្តើមកាន់កាប់ស្រុក មេមត់ និងស្រុក ស្នួល បានទាំងស្រុង។ ក្រោយពីមានការរួបរួមកម្លាំងគ្នារវាងក្រុមលោក ហ៊ុន សែន ហេង សំរិន និងលោក ជា ស៊ីម មក កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធរួមគ្នាមួយដែលមានអង្គការចាត់តាំងត្រឹមត្រូវ បានបង្កើតឡើងជាផ្លូវការនៅថ្ងៃទី២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧៨ នៅតំបន់រំដោះនៃស្រុកស្នួល ខេត្តក្រចេះ។ ដោយសារកំហឹងបះបោររបស់ប្រជាជនជាមួយរបបប្រល័យពូជសាសន៍ផង ការវាយលុកពីកងកម្លាំងចម្រុះនៃរណសិរ្សសាមគ្គីសង្គ្រោះជាតិកម្ពុជា និងការជួយអន្តរាគមន៍ពីកងទ័ពវៀតណាមផង លោក ហ៊ុន សែន បានមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់អំពីលទ្ធភាពផ្តួលរំលំរបបប្រល័យពូជសាសន៍ ក្នុងអំឡុងពេលយ៉ាងយូរបំផុតត្រឹម១ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ លោក ហ៊ុន សែន មានជំនឿយ៉ាងមុតមាំថា កម្ពុជានឹងអាចរំដោះបាននៅដើមឆ្នាំ១៩៧៩។ ជាការពិត នៅថ្ងៃទី៧ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៩ ប្រទេសជាតិត្រូវបានរំដោះ។
មហាជ័យជំនះ ៧មករា ១៩៧៩ បានសង្គ្រោះជាតិ និងប្រជាពលរដ្ឋឲ្យរស់ឡើងវិញទាន់ពេលវេលា ហើយបានដណ្តើមមកជូនប្រជាពលរដ្ឋវិញនូវសិទ្ធិសេរីភាពគ្រប់យ៉ាងជាពិសេសសិទ្ធិរស់រានមានជីវិតរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ និងបានបើកឡើងនូវទំព័រថ្មីនៃប្រវត្តិសាស្ត្រកម្ពុជា។ ប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់នៅតែចងចាំជានិច្ចថា ថ្ងៃ៧ មករា គឺជាថ្ងៃកំណើតទី២ របស់ខ្លួន។
រយៈពេល ៣៩ឆ្នាំកន្លងមកនេះ ដោយផ្តើមចេញពីចំណុចសូន្យ និងត្រូវរ៉ាប់រងនូវផលវិបាកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដោយសង្គ្រាមស៊ីវិល និងរបបប្រល័យពូជសាសន៍បានបន្សល់ទុក ព្រមទាំងការប្រឈមនឹងវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចសកល និងការជ្រៀតជ្រែកពីបរទេសមួយចំនួនចូលកិច្ចការផ្ទៃក្នុងកម្ពុជាផងនោះ រាជរដ្ឋាភិបាលអាណត្តិទី៥ ដែលដឹកនាំដោយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា បានខិតខំប្រឹងប្រែងជំនះនូវរាល់ឧបសគ្គ ជ្រោងខ្ពស់នូវជំហរមហាសាមគ្គីជាតិ បង្រួបបង្រួមជាតិ ឆ្លងកាត់ពីដំណាក់កាលរីកចម្រើនមួយ ទៅដំណាក់កាលរីកចម្រើនមួយទៀតជាបន្តបន្ទាប់ ឈានទៅសម្រេចបាននូវស្នាដៃជាប្រវត្តិសាស្ត្រយ៉ាងច្រើនឥតគណនាជូនជាតិ មាតុភូមិ។
រាជរដ្ឋាភិបាល ក្រោមការដឹកនាំដោយលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានខិតខំស្តារ កសាង និងអភិវឌ្ឍប្រទេសពីបាតដៃទទេ រហូតមានអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង រួមទាំងដំណើរការលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ការគោរពសិទ្ធិមនុស្ស ការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចជាតិឲ្យមានកំណើនជារៀងរាល់ឆ្នាំ ជាពិសេសការធានាបាននូវស្ថេរភាពនយោបាយ សន្តិសុខទូទាំងផ្ទៃប្រទេស ការផ្សះផ្សារបង្រួបបង្រួមជាតិ ឯកភាពទឹកដី និងការរស់នៅក្រោមដំបូលនៃច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញ ដែលមានព្រះមហាក្សត្រគ្រងរាជ្យសម្បត្តិ។
ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជា នៅតែចងចាំ និងដឹងគុណយ៉ាងច្បាស់ថា ៧មករា គឺជាថ្ងៃដ៏វិសេសវិសាលមិនអាចបំភ្លេចបានឡើយ។ គ្មានថ្ងៃ ៧ មករា គឺគ្មានជីវិតមកដល់ពេលនេះ គ្មានថ្ងៃ ៧ មករា គឺគ្មានការបង្រួបបង្រួមជាតិ គ្មានកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពទីក្រុងបារីស ២៣ តុលា ១៩៩១ គ្មានគណបក្សនយោបាយចូលរួមការប្រកួតប្រជែង គ្មានការបោះឆ្នោតតាមបែបលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ និងគ្មានការសម្តែងមតិដោយសេរី ដូចបច្ចុប្បន្នឡើយ។ មានន័យថា គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា បាននាំមកនូវការលើកកម្ពស់តម្លៃសិទ្ធិមនុស្ស ផ្តល់សិទ្ធិពេញលេញជូនដល់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងការប្រកាន់យកនូវជំនឿសាសនា ការគោរពលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យសេរីពហុបក្ស និងការបើកទូលាយនូវសិទ្ធិបញ្ចេញមតិ សិទ្ធិនយោបាយ និងបានផ្តល់អំណាចសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋដោយផ្ទាល់ ក្នុងការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសតំណាងរបស់ខ្លួន ដែលប្រព្រឹត្តិទៅរៀងរាល់៥ឆ្នាំម្តង ជាទៀងទាត់។ ប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់រូបក៏មានសិទ្ធិដោយផ្ទាល់ និងដោយប្រយោល ក្នុងការជ្រើសរើសក្រុមប្រឹក្សា ឃុំ-សង្កាត់ សមាជិកព្រឹទ្ធសភា និងក្រុមប្រឹក្សារាជធានី ខេត្ត ក្រុង ខណ្ឌ ស្រុក ថែមទៀត។ ជាងនេះទៀត ថ្ងៃ ៧មករា បានផ្តល់ឱកាសដល់ រាជរដ្ឋាភិបាលក្នុងការផ្តល់សេរីភាពយ៉ាងទូលាយដល់សង្គមស៊ីវិលប្រមាណជាង៣ពាន់ បានធ្វើសកម្មភាពយ៉ាងសកម្មនៅក្នុងសង្គម។ ប្រជាពលរដ្ឋក៏ទទួលបាននូវសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន តាមរយៈវិទ្យុ ទូរទស្សន៍ សារព័ត៌មាន និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម( Face Book You Tube Google Twitter, etc.) តាមបែបទំនើបទៀតផង។ និយាយឲ្យងាយស្តាប់ជាងនេះ បើគ្មានថ្ងៃរំដោះ ៧មករា ឆ្នាំ១៩៧៩ទេនោះ យុវជន យុវនារីសម័យថ្មីយើង ក៏មិនបានស្គាល់នូវអ្វីដែលហៅថា Facebook, youtube, Google Twitter, etc. នោះដែរ ហើយក៏គ្មានស្គាល់អ្វីទៅជា នំហ៊ឺមប៊ើហ្គឺ នំភីហ្សា ហាងកាហ្វេទំនើបៗ សម្ភារៈទាន់សម័យ និងជាពិសេសទៅទៀតនោះគឺថ្ងៃបុណ្យនៃក្តីស្រឡាញ់ ( Valentine Day ) បុណ្យគ្រីស្តម៉ើស ( Christmas Day ) បុណ្យចូលឆ្នាំសកល (Count-down) …….ជាដើមនោះដែរ។
ម្យ៉ាងទៀត បើគ្មានថ្ងៃ ៧ មករា ក៏គ្មានសមិទ្ធផលដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ដូចជា ស្ពាន ផ្លូវថ្នល់ សាលារៀន មន្ទីរពេទ្យ វត្តអារាម ។ល។ នោះដែរ។ ក្នុងរយៈពេល ៣៩ឆ្នាំកន្លងមកនេះ ប្រជាពលរដ្ឋបានទទួលនូវជីវភាពសម្បូរសប្បាយ មានចំណីអាហារហូបចុកគ្រប់គ្រាន់ ទីជម្រកសមរម្យ និងការប្រកបរបរទទួលទានតាមបែបទីផ្សារសេរី ហើយជាពិសេសកម្ពុជាបានធ្វើសមាហរណ៌កម្មទៅក្នុងតំបន់អាស៊ាន និងសកលលោក ដែលធ្វើឲ្យកិត្យានុភាពរបស់ជាតិ បានឈានដល់ភាពស្មើមុខមាត់គ្នា ទាំងកិច្ចការទូត និងនយោបាយ លើឆាកអន្តរជាតិ និងក្នុងតំបន់។ ជាមួយគ្នានេះ កម្ពុជាក៏បានចូលជាសមាជិកអង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក និងអង្គការអន្តរជាតិផ្សេងៗទៀត និងបានចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងការបំពេញបេសកកម្មថែរក្សាសន្តិភាព នៅប្រទេសមួយចំនួនក្នុងក្របខ័ណ្ឌអង្គការសហប្រជាជាតិ។ ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ក៏មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការរៀបចំកិច្ចប្រជុំជាលក្ខណៈអន្តរជាតិធំៗ ប្រកបដោយសុវត្ថិភាព និងទទួលបានជោគជ័យគួរជាទីមោទនៈ និងទទួលបានការកោតសសើរពីបណ្តាប្រទេសជាមិត្តទាំងនៅអាស៊ី និងអឺរ៉ុបទៀតផង។
ជាស្នាដៃដ៏លេចធ្លោរនោះ គឺរាជរដ្ឋាភិបាលក្នុងអាណត្តិទី៥នេះ មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការថែរក្សាបាននូវសុខសន្តិភាព ស្ថេរភាពនយោបាយ និងការអភិវឌ្ឍគួរជាទីមោទនៈ។ក្រោមការដឹកនាំរបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ដែលមានលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ជាប្រមុខក្នុងសករាជថ្មីនៃការអភិវឌ្ឍនេះ បានធ្វើឲ្យប្រទេសកម្ពុជាអភិវឌ្ឍខ្លួនចេញពីប្រទេសដែលមានចំណូលតិចតួច ទៅជាប្រទេសដែលមានប្រាក់ចំណូលមធ្យមកម្រិតទាប ហើយនឹងបន្តប្រឹងប្រែងសម្រេចឱ្យបានក្លាយជាប្រទេសដែលមានចំណូលមធ្យមកម្រិតខ្ពស់នៅឆ្នាំ២០៣០ខាងមុខ ជាក់ជាមិនខាន ខណៈដែលបច្ចុប្បន្ននេះតាមការព្យាករណ៍របស់ក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច និងហិរញ្ញវត្ថុបានបង្ហាញថា ចំណូលសរុបរបស់ប្រជាពលរដ្ឋម្នាក់ៗ (GDP per Capita) មានក្នុងរង្វង់ ១៤២២ដុល្លារអាមេរិក សម្រាប់ឆ្នាំ២០១៧ កន្លងមកនេះ។ ដូច្នេះ ៧មករា ១៩៧៩ គឺពិតជាបាននាំមកជូនប្រជាជន និងប្រទេសជាតិនូវសមិទ្ធផលយ៉ាងច្រើនឥតគណនា និងនៅតែបន្តនូវភាពរីកចម្រើននេះទាំងពេលបច្ចុប្បន្ន និងទៅអនាគត ហើយនេះគឺពិតជាមោទនភាពរបស់ប្រជាជន កម្ពុជាយ៉ាងពិតប្រាកដ ដែលរូបសញ្ញាទេវតាបាចផ្កា នៃគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា គឺជានិមិត្តរូបនៃការអភិវឌ្ឍជាតិ និងសច្ចៈភាពនៃប្រវត្តិសាស្ត្រ ដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន។
ជារួម បើទោះបីជាទិវាថ្ងៃមហាជ័យជំនះ ៧ មករា បានឈានមកដល់ខួបលើកទី ៣៩ឆ្នាំ ទៅហើយក្តី ក៏ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទូទាំងប្រទេស នៅតែដឹងគុណជានិច្ចថាជាថ្ងៃកំណើតទី២របស់ខ្លួន និងនៅតែចងចាំក្នុងដួងចិត្តជាអមតៈ ព្រោះបើគ្មានថ្ងៃ ៧ មករា ១៩៧៩ទេ ពេលនោះជាតិខ្មែរពិតជាបាត់ឈ្មោះនៅក្នុងផែនទីពិភពលោកជាមិនខាន។
ដូច្នេះ ជនអគតិដែលរមិលគុណ មិនទទួលស្គាល់ថ្ងៃប្រវត្តិសាស្ត្រនេះ ថាជាថ្ងៃនៃការរស់ឡើងវិញរបស់ខ្លួនទេនោះ គឺជាជំពូកមនុស្សដែលក្បត់នឹងមនសិកា ជាជនដែលមិនទទួលស្គាល់នូវសច្ចៈភាពនៃប្រវត្តិសាស្ត្រ។ អាចនិយាយបានម្យ៉ាងទៀតថា ដោយសារតែមហិច្ឆតាអំណាច និងនយោបាយ ពួកគេថែមទាំងហ៊ាននិយាយបំភ្លៃ មួលបង្កាច់ និងចោទប្រកាន់ ថាជាថ្ងៃឈ្លានពានរបស់កងទ័ពវៀតណាមទៅវិញ បើទោះបីជាឪពុក ម្តាយ បងប្អូន កូនក្មួយ មាមីង ជីដូន ជីតា និងញាតិមិត្តរបស់ពួកគេត្រូវបានកាប់សម្លាប់យ៉ាងវេទនា ដោយការវាយនឹងត្បូងចប អារកនឹងធាងត្នោត បាញ់សម្លាប់ ទម្លាក់ក្នុងរណ្តៅតែមួយ រាប់រយ រាប់ពាន់នាក់ក៏ដោយ។ ក្រុមមនុស្សដែលពុំបានរួមចំណែកក្នុងចលនារំដោះជាតិ រំដោះទឹកដី មួយចំនួនតូចនោះ ពួកគេបែរជាឆ្លៀតយកឱកាសនេះធ្វើការរិះគន់ ជេរប្រមាថ ញុះញង់ បង្កអសន្តិសុខសង្គម យ៉ាងងងើល និងអសីលធម៌ទៅវិញ។ ពួកគេភ្លេចគិតថា ការដែលពួកគេបានធ្វើនយោបាយ និងធ្វើសកម្មភាពប្រឆាំងនឹងរាជរដ្ឋាភិបាលដោយសេរី ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ គឺដោយសារគុណបំណាច់នៃថ្ងៃ ៧ មករា នេះឡើយ៕
ដោយ៖ សួន ចំរើន
No comments:
Post a Comment