កូរ៉េខាងជើងមិនអាចមានលទ្ធភាពទៅធ្វើសង្គ្រាមទេ ហើយប្រទេសនេះក៏ដឹងខ្លួនឯងដែរ

ការផ្ទុះឡើងនាពេលថ្មីៗនេះទៅលើការធ្វើតេស្តមីស៊ីលរបស់កូរ៉េខាងជើង និងការឆ្លើយតបឥតសមរម្យរបស់លោក Donald Trump គឺជាការគួរឱ្យភ័យខ្លាចសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាមានការព្រួយបារម្ភថា ទីក្រុងព្យុងយ៉ាងចង់ចាប់ផ្តើមសង្រ្គាម តែការពិតនោះ គឺជាការយល់ខុសទេ។

សម្រាប់ការចរចាឈ្លោះគ្នាផងនោះ ការធ្វើតេស្តមីស៊ីល និងការរៀបចំផែនការវាយប្រហារទៅលើដែនដីប៉ាស៊ីហ្វិករបស់អាមេរិកនៅកោះ Guam នោះ កូរ៉េខាងជើងគឺនិយាយក្អេងក្អាង។ ហើយខណៈដែលលោកខាងលិចភាគច្រើនដឹងច្បាស់ថា ការវាយប្រហារដោយទីក្រុងព្យុងយ៉ាង លើកូរ៉េខាងត្បូង ជប៉ុន ឬអាមេរិកនោះនឹងបំផ្លាញខ្លួនឯង ជាញឹកញាប់អ្វីដែលពួកគេខកខានមិនបានដឹងនោះ គឺថា កូរ៉េខាងជើងពិតជាមិនអាចធ្វើសង្គ្រាមជាមួយគូប្រជែងរបស់ខ្លួនបានទេ ទោះ បីជាខ្លួនឯងចង់ធ្វើសង្គ្រាមក៏ដោយ។

កូរ៉េភាគខាងជើងត្រូវបានគេយល់ច្រឡំជាញឹកញាប់ផងដែរថា ជារដ្ឋកោងកាចមួយដែលដឹក នាំដោយរាជវង្សផ្តាច់ការឆ្កួត។ នេះគឺជាការវិភាគមិនត្រឹមត្រូវមួយ ហើយចាត់ទុកថា វាជាការមិនទទួលខុសត្រូវ។ ដូចដែលត្រូវបានចងក្រងជាឯកសារដោយអ្នកឯកទេសខាងកូរ៉េខាងជើងដូចជាលោក Narushige Michishita មេដឹកនាំរបស់ទីក្រុងព្យុងយ៉ាងគឺគ្មានអ្វីសោះ ប្រសិនបើមិនមានភាពស៊ីសង្វាក់គ្នា និងយុទ្ធសាស្រ្តនៅក្នុងមធ្យោបាយរបស់ពួកគេទៅកាន់ពិភពលោកទាំងមូល។

នៅពេលព្យាយាមយល់អំពីឥរិយាបថរបស់របបនេះ វាជាការសំខាន់ណាស់ដើម្បីបែងចែករវាងយុទ្ធសាស្ត្រ និងកលយុទ្ធ។ ត្រឹមត្រូវ កូរ៉េខាងជើងជាញឹកញាប់ប្រើការភ្ញាក់ផ្អើលជាកលយុទ្ធ មួយ ហើយវាត្រូវបានអនុវត្តយ៉ាងល្អនៅក្នុងការភ័យខ្លាចការវាយប្រហារចូលទៅក្នុងបេះដូងរបស់ប្រជាជនលោកខាងលិច។ ប៉ុន្តែទាំងនេះមិនមែនជាការបង្ហាញសាច់ដុំនៃកំហឹងទេ ពួកគេគឺជាផ្នែកមួយនៃយុទ្ធសាស្ដ្រជាតិយ៉ាងរឹងមាំដើម្បីរក្សារបបនេះបន្តទៀត។

កូរ៉េខាងជើងមានយ៉ាងហោចណាស់ ៣ គោលដៅ: ដើម្បីរក្សាការយកចិត្តទុកដាក់របស់ពិភពលោកនៅក្នុងក្តីសង្ឃឹមនៃថ្ងៃមួយដើម្បីធានាសន្ធិសញ្ញាសន្តិភាពជាមួយអាមេរិក និងសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់ខ្លួន ដើម្បីបង្ហាញពីភាពគួរឱ្យទុកចិត្តនៃការរារាំងយោធារបស់ខ្លួន និងដើម្បីបង្វែរការយកចិត្តទុកដាក់នៅឆ្ងាយពីបញ្ហាក្នុងស្រុកដ៏សំខាន់ដែលអាចនាំទៅដល់ភាពចលាចលសង្គម ឬសូម្បីតែបដិវត្តន៍។

ក្នុងនាមជាអ្នកជំនាញរបស់កូរ៉េខាងជើង លោក Hazel Smith បានគូសបញ្ជាក់ថា រដ្ឋាភិបាល ក្រុងព្យុងយ៉ាងគឺមិនមែនជាក្រុមដែលដឹកនាំដោយមនុស្សតែម្នាក់ទេ ឬក៏គ្រាន់តែជាកិច្ចការរបស់ គ្រួសារ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចាប់តាំងពីការបង្កើតឡើងរបស់ខ្លួននៅឆ្នាំ១៩៨៤ មក តួអង្គសំខាន់ៗជាច្រើនមានទាំងការប្រកួតប្រជែង និងសហការគ្នាដើម្បីអភិរក្សរចនាសម្ព័ន្ធអភិបាលកិច្ចដែលមានស្រាប់។ ដូច្នេះហើយ ខណៈពេលដែលមានការត្រួតពិនិត្យ និងតុល្យភាពតិចតួចលើការរំលោភ អំណាច ដែលភាពជាអាទិភាពរបស់មេដឹកនាំនៅតែមានដូចគ្នា: រក្សាប្រទេសឱ្យមានស្ថិរភាព ទប់ស្កាត់ហានិភ័យផ្នែកនយោបាយ និងជៀសវាងជម្លោះយោធាផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ។

កូរ៉េខាងជើងដឹងច្បាស់ថា សូម្បីតែនៅក្នុងលក្ខខណ្ឌប្រេងឆៅ និងការផ្គត់ផ្គង់ក៏ដោយ ក៏ខ្លួនស្ទើរតែគ្មានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីចំណាយសម្រាប់យុទ្ធនាការយោធាប្រកបដោយចីរភាពគ្រប់ប្រភេទនោះទេ ទោះបីជាមានកងទ័ពឈរជើងធំបំផុតមួយក្នុងពិភពលោកក៏ដោយ។ តាមទ្រឹស្តីគេអាចត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយចិន ឬរុស្ស៊ី ប៉ុន្ដែប្រទេសទាំងនោះលែងចែករំលែកអត្ថប្រយោជន៍ខាងមនោគមន៍វិជ្ជាដែលបានទាក់ទាញពួកគេចូលទៅក្នុងសង្គ្រាមកូរ៉េ ដោយឈរនៅខាងភាគីទីក្រុងព្យុងយ៉ាង។ ជាពិសេស ចិនបានកំពុងស្វែងរកការកាត់បន្ថយភាពតានតឹង មិនឱ្យកើនឡើងនោះទេ យ៉ាងហោចណាស់មិនសម្រាប់ហេតុផលពាណិជ្ជកម្មរបស់ខ្លួនទេ ដែលរួមមានការធ្វើអាណានិគមនិយមសេដ្ឋកិច្ចនៃកំពង់ផែភាគខាងជើងនៃប្រទេសកូរ៉េខាងជើង និងផ្នែកផ្សេងទៀតនៃសេដ្ឋកិច្ចឧស្សាហកម្មរបស់ខ្លួន។

ប្រសិនបើវោហារសាស្ត្រដ៏ប្រឈមរបស់ទីក្រុងព្យុងយ៉ាង មានតិចជាងការស្វែងរកការយកចិត្តទុកដាក់ដោយឥតអៀនខ្មាស់ទេនោះ ហេតុផលរបស់ខ្លួនគឺយ៉ាងហោចណាស់ក៏ជាផ្នែកខ្លះនៃសេដ្ឋកិច្ចផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ ស្ថានការណ៍យោធាក្នុងរយៈពេលខ្លី និងការគំរាមបំភិតបំភ័យ ដែលអាចផ្តល់ផ្លូវវែងឆ្ងាយទៅសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចពីពិភពលោកទាំងមូល។ សូម្បីតែកញ្ចប់ទណ្ឌ កម្មថ្មីនេះអាចនឹងត្រូវបានបោះបង់ចោលយ៉ាងឆាប់រហ័ស ការចរចាបានកើនឡើងហើយក្រោយមកការវិនិយោគដោយផ្ទាល់ពីបរទេសត្រូវបានធានា ប្រសិនបើសក្តានុពលសម្រាប់និរន្តភាពនៃការកើនឡើង និងកំណើនពាណិជ្ជកម្មត្រូវបានចាត់ទុកថា មានគ្រប់គ្រាន់។

ហេតុដូច្នេះហើយវាសក្តិសមក្នុងការសន្មតថា សម្រាប់ជាប្រយោជន៍នៃសន្តិសុខផ្ទាល់របស់ខ្លួនកូរ៉េខាងជើងនឹងមិនមានហានិភ័យកើនឡើងហួសពីចំណុចនៃការធ្វើតេស្តមីស៊ីល និងនុយក្លេអ៊ែរទេ។ មីស៊ីលដែលគេសន្មត់ថា ត្រូវបានត្រៀមសម្រាប់ការវាយប្រហារលើកោះ Guam នោះមានតិចតួចជាងមធ្យោបាយក្នុងការបង្ហាញពីសមត្ថភាពជាយុទ្ធសាស្រ្តថ្មី ក្នុងករណីនេះសមត្ថភាព ដើម្បីចាប់ផ្តើមការវាយប្រហារត្រឹមត្រូវទៅលើយុទ្ធសាស្ត្រសំខាន់របស់អាមេរិក។

ខណៈពេលដែលគេជឿថា ពលរដ្ឋអាមេរិក ឬសមភាគីសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់ពួកគេត្រូវបានសម្លាប់ដោយអាវុធរបស់កូរ៉េខាងជើងមែននោះ អាមេរិកមិនទំនងជាធ្វើសកម្មភាពយោធានៅលើឧបទ្វីបកូរ៉េនោះទេ។

ពិភពលោកខាងក្រៅត្រូវតែដាក់សម្ពាធផ្សេងគ្នា: ការជំរុញសេដ្ឋកិច្ច និងការទូតសម្រាប់កំណែ ទម្រង់ដែលដឹកនាំដោយរបបនេះ ការវិនិយោគពាណិជ្ជកម្ម និងការកាត់បន្ថយចំណាយយោធា។ ការពិភាក្សាគួរផ្តោតលើសេរីភាពនយោបាយ កំណើនសេដ្ឋកិច្ច និងសន្តិភាព និងវិបុលភាពកាន់ តែច្រើន៕

ប្រភព : Business Insider ចុះថ្ងៃទី១៥ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១៧