កិច្ចប្រជុំកំពូលក្រុមប្រទេស ២០ នាពេលថ្មីៗនេះនៅអាឡឺម៉ង់នោះមិនខុសពីកិច្ចប្រជុំដទៃទៀតនោះទេ។ នៅមុនកិច្ចប្រជុំនោះបានចាប់ផ្តើម អ្នកអត្ថាធិប្បាយបានព្យាករណ៍ថា មេដឹកនាំពិភពលោកខ្លះនឹងឈានដល់ចំណុចរួមតិចជាងដែលពួកគេមាននៅក្នុងកិច្ចប្រជុំមុនៗ។ ប៉ុន្តែ មានមូលហេតុមួយដែលកិច្ចប្រជុំចុងក្រោយនេះមិនធម្មតាគឺ ដូណាល់ ត្រាំ។ អ្នកកាសែតនយោបាយជើងចាស់របស់អូស្ត្រាលីលោក Chris Uhlmann បាននិយាយថា “ត្រាំ ជាឥស្សរជនឯកោនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំនោះ ហើយអ្នកមានអារម្មណ៍ថា មេដឹកនាំពិភពលោកខ្លះកំពុងព្យាយាមរកវិធីល្អបំផុតដើម្បីធ្វើការដោយគ្មានគាត់។ គាត់គ្មានបំណង និងគ្មានសមត្ថភាពក្នុងការដឹកនាំពិភពលោកទេ”។
ជាទូទៅ ព្រឹត្តិការណ៍បែបនេះបានលើកកម្ពស់តម្លៃរួមនៃសហគមន៍អន្តរជាតិ ដោយដាក់សន្តិសុខ សន្តិភាព និងកំណើនសេដ្ឋកិច្ចនៅក្នុងចំណុចស្នូលនៃរបៀបវារ។
ត្រាំ ប្រឆាំងនឹងគោលនយោបាយក្រុមប្រទេស ២០ ដែលគេប្រើជាយូរមកហើយ
ទោះជាយ៉ាងណាក្តី ចាប់តាំងពីគាត់ឡើងកាន់អំណាច ត្រាំ បានច្រានចោលរហូតនូវទស្សនៈអំពីសហគមន៍ពិភពលោក និងផលប្រយោជន៍នៃសាកលភាវូបនីយកម្ម។ ជាជំនួសវិញ គាត់កំពុងបង្កើនតម្លៃនៃការគាំពានិយម ដែលនឹងបង្ខំឲ្យក្រុមប្រទេស ២០ ខិតខំរកគោលនយោបាយដែលផាត់ចោលនូវវិធីនេះ។ ច្បាស់ណាស់ គាត់មានការប្រឆាំងនឹងការចង់បានរបស់ចិន។ កាលឆ្នាំមុន ប្រធានាធិបតី ស៊ី ជីនពីង បានប្រាប់កិច្ចប្រជុំ APEC នៅប្រទេស Peru ដែលប្រទេសនេះនឹងមិនប្រឆាំងសាកលភាវូបនីយកម្មនោះទេ។ គាត់បាននិយាយថា “ការផាត់អ្នកដទៃចេញមិនមែនជាជម្រើសត្រឹមត្រូវទេ។ ចិននឹងមិនបិទទ្វាដល់ពិភពខាងក្រៅនោះទេ ប៉ុន្តែកាន់តែបើកចំហរ។ យើងនឹងធានាថា ផ្លែផ្កានៃការអភិវឌ្ឍត្រូវបានចែករំលែក”។
ជំហរប្រឆាំងសាកលភាវូបនីយកម្មរបស់ ត្រាំ ក៏បានធ្វើឲ្យគាត់ប្រឆាំងនឹងមេដឹកនាំធុរកិច្ចធំៗជាច្រើន ក្នុងចំណោមនោះគឺនាយករបស់ក្រុមហ៊ុន Apple លោក Tim Cook។ ក្នុងអំឡុងដំណើរទស្សនកិច្ចនាពេលថ្មីៗទៅកាន់ប្រទេសចិន លោក Cook បានការពារសាកលភាវូបនីយកម្ម ដោយចាត់ទុកវាថា ជាការល្អបំផុតសម្រាប់ពិភពលោក និងមានការព្រមានលើភាពឯកោនិយម។
មូលហេតុដែលសាកលភាវូនីយកម្មល្អសម្រាប់ពិភពលោក
ខ្ញុំនៅតែមានទំនុកចិត្តដល់ការដែលខ្ញុំលើកឡើងនៅខែវិច្ចិកាមុនថា “សាកលភាវូបនីយកម្មនឹងស្ថិតនៅដដែល ហើយនឹងកាន់តែបោះជំហានទៅមុខថែមទៀតផង” ទោះបីជាចេតនារបស់ ត្រាំ និងរដ្ឋការរបស់គាត់ក្នុងការទាត់ទស្សនៈនោះចោលក៏ដោយ។ មនុស្សជាច្រើន ធុរកិច្ចជាច្រើន និងបណ្តាប្រទេសទាំងអស់កាន់តែយកចិត្តទុកដាក់លើពិភពលោក និងផ្តោតលើអន្តរជាតិ ហើយមានមូលហេតុសំខាន់ៗសម្រាប់រឿងនេះ។ ទីមួយ- សាកលភាវូបនីយកម្មបានលើកកម្ពស់កំណើនសេដ្ឋកិច្ច បង្កើតការងារ និងបង្កើនការប្រកួតប្រជែងរវាងក្រុមហ៊ុន ដែលនាំឲ្យកាត់បន្ថយតម្លៃសម្រាប់អ្នកប្រើប្រាស់។ ទីពី- វាបានបង្កើនការប្រកួតប្រជែងរវាងប្រទេស និងប្រទេស ដែលស្មើនឹងការមានតម្លៃទាបនៃទំនិញសម្រាប់ប្រជាជនសាមញ្ញ។ ទីបី- វាផ្តល់ឲ្យទីផ្សារពិភពលោកសម្រាប់ទាំងធុរកិច្ច និងទាំងអ្នកប្រើប្រាស់។ ទីបួន- វាអាចជួយប្រទេសក្រីក្រអភិវឌ្ឍន៍តាមរយៈកម្រិតនៃការវិនិយោគបរទេសកាន់តែធំ។ ជាការត្រឡប់វិញ នេះបានធ្វើឲ្យប្រទេសទាំងនោះកាន់តែស្ថិរភាព និងសន្តិភាព។ ទីប្រាំ- កម្លាំងពលកម្មអាចចល័តកាន់តែសេរីរវាងប្រទេសទាំងនោះ។ ហើយទីប្រាំមួយ- វាបានបង្កើនការទទួលយកនិងយល់ដឹងផ្នែកសង្គមនិងវប្បធម៌រវាងប្រទេសនិងប្រទេស នៅពេលពួកគេប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា។
ជាការពិត មានគុណវិបត្តិខ្លះ ប៉ុន្តែខ្ញុំយល់ស្របជាមួយលោក Tim Cook ដែលថា សាកលភាវូបនីយកម្មបានផ្តល់ផលប្រយោជន៍ខ្លាំងដល់ពិភពលោក។ ទោះបីជាអ្នកគិតដូចម្តេចក៏ដោយ និងទោះបីជាអ្នកគាំទ្រ ឬប្រឆាំងក៏ដោយ ក៏សាកលភាវូបនីយកម្មនឹងមិនបញ្ឈប់នោះដែរ។ សាកលភាវូបនីយកម្មមានការក្តាប់យ៉ាងណែនលើពិភពលោក។ ដោយវាស្ថិតនៅក្នុងចិត្តនោះ យើងចាំបាច់ត្រូវតែធានាថា សាកលភាវូបនីយកម្មមិនត្រូវគេចាប់ជាចំណាប់ខ្មាំង ឬបំបែកបានទេ ហើយថា វាបានផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់មនុស្សកាន់តែច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ នេះនឹងតម្រូវឲ្យមានភាពជាអ្នកដឹកនាំនយោបាយរឹងមាំ ជាអ្វីដែលត្រំាបានបង្ហាញនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំក្រុមប្រទេស ២០ នាពេលថ្មីៗនេះថា គាត់មានការខ្វះខាត។ នេះនឹងដាក់ប្រទេសអាមេរិកដើរនៅក្រោយគេ ក្នុងខណៈប្រទេសអាស៊ីជាច្រើន ដូចជាចិននិងឥណ្ឌា ដើរនៅមុខគេក្នុងការលើកកម្ពស់សាកលភាវូបនីយកម្ម៕
(ប្រភព៖ Asia Times ចុះថ្ងៃ១៣ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៧)
(ប្រភព៖ Asia Times ចុះថ្ងៃ១៣ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៧)
No comments:
Post a Comment