ផែនការបែបនេះគឺគួរឲ្យចង់បានយ៉ាងខ្លាំងសម្រាប់សកម្មជនថៃជាច្រើន ដោយសារតែវាបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេនូវការយល់ដឹងកាន់តែប្រសើរលើរបៀប ដែលមិនគ្រាន់តែជំរុញទឹកចិត្តដល់អ្នកស្រុកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងរបៀបក្នុងការបង្វែភាពមិនសប្បាយចិត្តរបស់គេជាមួយអំណាចរដ្ឋរបស់ថៃទៅជាផែនការនយោបាយដ៏មានអំណាចមួយនឹងសមរម្យ។ ប្រជាជនរហូតដល់ ៨៥ ភាគរយនៃប្រជាជននៅបណ្តាខេត្តភាគខាងត្បូងថៃគឺ Yala, Narathiwat, និង Pattani ត្រូវគេស្គាល់ថា ជាជនជាតិភាគតិចម៉ាឡេ។ ប៉ុន្តែ រាល់ការនិយាយអំពីផ្តាច់ខ្លួនតែងតែក្លាយជារឿងត្រូវគេហាមប្រាម។ ក្នុងពេលការចរចានាពេលថ្មីៗនេះជាមួយ Mara Patani ជាក្រុមតូចមួយនៃអង្គការផ្តាច់ខ្លួនលេចមុខជាងគេនោះ ទីក្រុងបាងកកបានបញ្ជាក់ច្បាស់ចាប់ពីដំបូងថា ឯករាជ្យនឹងមិនអាចយកមកចរចាបានទេ។
ក្នុងខណៈសកម្មជនក្នុងស្រុក ដូចជាសហព័ន្ធយុវជន និងនិស្សិត Patani (Federation of Patani Youth and Students – PerMAS) មិនអំពាវនាវចំៗឲ្យមានឯករាជ្យទេ ប្រការដែលពួកគេលើកកម្ពស់គំនិតដែលថា “សិទ្ធិស្វ័យសម្រេច” ជាកម្មសិទ្ធិរបស់ប្រជាជនក្នុងស្រុកនោះគឺគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការធ្វើឲ្យអាជ្ញាធរកណ្តាលរបស់ថៃខឹងសម្បារ។ មន្ត្រីថៃមើលឃើញសិទ្ធិស្វ័យសម្រេចថា ជាការបោះជំហានទៅរកការបង្កើតរដ្ឋឯករាជ្យ ហើយនឹងមិនចង់ឲ្យមានការជជែកដេញដោលជាសាធារណៈណាមួយនោះទេ។ ជាលទ្ធផល រាល់ការពិភាក្សាណាមួយលើបញ្ហាទាក់ទងនឹងសិទ្ធិរបស់ Patani លើសិទ្ធិស្វ័យសម្រេចនោះគឺមានការប្រុងប្រយ័ត្នយ៉ាងខ្លាំង។
បរិយាកាសនយោបាយស្ថិតក្រោមរដ្ឋាភិបាលយោធាបច្ចុប្បន្ន មិនដំណោយផលដល់ការពិភាក្សាលើបញ្ហារសើបខាងនយោបាយណាមួយនោះទេ អញ្ចឹងមានការនិយាយកាន់តែតិចលើស្វ័យភាពសម្រាប់ទឹកដីកំណើតជាប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ពួកម៉ាឡេដែលគេស្គាល់ថា ជា Patani។ នោះមិនមែននិយាយថា សកម្មជនក្នុងស្រុកនឹងជោគជ័យប្រសើរណាមួយស្ថិតក្រោមរដ្ឋាភិបាលជាប់ឆ្នោតតាមបែបប្រជាធិបតេយ្យនៅពេលលខ្លួននឹកស្រមៃដល់ការបង្កើតរដ្ឋសម្រាប់ជនភាគតិចម៉ាឡេនោះទេ។ តាមពិត សង្គមថៃមិនអត់ឱនទាល់តែសោះដល់អ្នកដែលប្រជែងនឹងភាពជាប្រទេសរបស់គេទេ។
Residents of Khoksator village in southern Thailand watch the police investigate a deadly shooting on March 2, 2017.
An eight-year-old boy and three relatives were shot dead on their way to school in Thailand’s insurgency-torn south on March 2, authorities said, casting a pall over recent peace talk gains. / AFP PHOTO / Madaree TOHLALA
នៅខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១២ PerMAS បានទាក់ទាញមនុស្សជិត ៨០០០ នាក់ជួបជុំគ្នានៅបរិវេណសាកលវិទ្យាល៏យ Prince of Songkhla University ជាទីដែលមេដឹកនាំរបស់ក្រុមមួយឈ្មោះ Arfan Wattana បានធ្វើការស្ទង់មតិមិនផ្លូវការមួយ ដោយសួរអ្នកចូលរួមថា តើពួកគេគិតថា រដ្ឋគួរតែធ្វើប្រជាមតិដើម្បីដឹងពីសតិអារម្មណ៍របស់ប្រជាជននៅក្នុងតំបន់នោះដែរឬអត់។ ដោយមានការភ័យខ្លាចការសងសឹកណាមួយពីមន្ត្រីថៃនោះ Arfan បានបញ្ជាក់ច្បាស់ថា ការស្ទង់មតិរបស់គាត់នោះមិនមែនសួរអ្នកចូលរួមថា តើពួកគេចង់បានឯករាជ្យពីក្រុងបាងកកប៉ុណ្ណោះទេ។ ប៉ុន្តែ គាត់និយាយថា គាត់គ្រាន់តែសួរថា តើអ្នកដែលចូលរួមនោះគិតថា ការធ្វើប្រជាមតិអាចជាវិធីមួយក្នុងការវាស់ស្ទង់នូវសតិអារម្មណ៍ទូលាយរបស់តំបន់នោះលើបញ្ហាផ្សេងៗប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកចូលរួមប្រហែល ៩០ ភាគរយបាននិយាយថា ពួកគេចង់បានការធ្វើប្រជាមតិរបស់រដ្ឋ។ ទោះបីជាមានភាពប្រុងប្រយ័ត្នខ្លាំងដ៏ដោយ ក៏គាត់និយាយថា គាត់និងមេដឹកនាំ PerMAS ផ្សេងទៀត ក្រោយមកត្រូវបានបៀតបៀនដោយអាជ្ញាធរចំពោះការងាករកឯករាជ្យ។
សកម្មជនក្នុងតំបន់នោះទទួលបានលទ្ធផលធំមួយនៅពេល ៣ ខែក្រោយមកនៅខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០១៣ នៅពេលនាយករដ្ឋមន្ត្រី យីងឡាក់ ស៊ីណាវ៉ាត្រា បានបើកការចរចាជាផ្លូវការដើម្បីត្រួសត្រាយផ្លូវដល់ការដោះស្រាយជម្លោះជាយូរមកហើយរវាងពួកប៉ះបោរជាតិម៉ាឡេនិងរដ្ឋថៃ។ ក្នុងខណៈការផ្តួចផ្តើមគំនិតនោះមិនបានបង្កើតជាលទ្ធផលធំដុំណាមួយនោះ សកម្មជននយោបាយនៅតំបន់នោះបានទទួលប្រយោជន៍ ពីស្ថានភាពនយោបាយធូរស្រាលក្នុងការជំរុញការងារឆ្ពោះទៅមុខទៀត។ ជាលទ្ធផល “សិទ្ធិស្វ័យសម្រេច” បានក្លាយជាពាក្យស្លោកដ៏សាមញ្ញនៅតំបន់នោះ។ ប៉ុន្តែ មន្ត្រីថៃនៅតែមើលឃើញការអំពាវនាវនោះថា ជាពុតត្បុតបិទបាំងដើម្បីជំរុញឲ្យមានរដ្ឋឯករាជ្យមួយនៅទីបំផុត។ ដើម្បីទប់ទល់នឹងចលនានោះ អាជ្ញាធរថៃ ថ្មីៗនេះ បានងាកទៅកាន់បណ្តាញផ្សព្វផ្សាយសង្គម ដើម្បីធ្វើប្រតិបត្តិការព័ត៌មានក្នុងចំណោមសកម្មជនយោបាយ។
Separatist graffiti is seen on a road near Pattani June 6, 2014, one of three southernmost provinces of Thailand where government troops have fought Muslim insurgents since 2004. The war has killed more than 6,000 people. The Thai military closed Media Selatan and thousands of other radio stations when it seized power in a May 22 coup. Many journalists and activists in southern Thailand fear the military will use the coup to roll back on their hard-won freedoms. Graffiti reads “Hey Siamese – bring back our rights” Picture taken June 6, 2014. REUTERS/Andrew RC Marshall (THAILAND – Tags: POLITICS CIVIL UNREST) – RTR3UBRU
យុទ្ធនាការប្រតិបត្តិការព័ត៌មាននោះ បានជំរុញឲ្យមានភាពមិនទុកចិត្តកាន់តែខ្លាំងរវាងសង្គមស៊ីវិលក្នុងតំបន់នោះនិងស្ថាប័នសន្តិសុខ។ អ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្សលេចធ្លោរជាច្រើនត្រូវបានគេយកធ្វើជាគោលដៅត្រង់ៗក្នុងការឃោសនានោះ។ ទោះបីជាមិនត្រូវបានដាក់ទណ្ឌកម្មជាផ្លូវការដោយរដ្ឋភិបាលក៏ដោយ ក៏យុទ្ធនាការព័ត៌មានទាំងនោះបានគូសរូបអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្សទាំងនោះថា ជាពួកល្មោភស្វែងរកផលប្រយោជន៍ហិរញ្ញវត្ថុពីជម្លោះនោះ។
គ្មានអ្វីបានផ្លាស់ប្តូរទេ រហូតដល់ភ្នាក់ងារអង្គការសហប្រជាជាតិបានស៊ើបអង្កេតលើក្រសួងយុត្តិធម៌ថៃអំពីការបៀតបៀនលើសកម្មជនសិទ្ធិមនុស្ស និងនយោបាយនៅប្រទេសថៃ។ ចាប់ពីអង្គការសហប្រជាជាតិបានស៊ើបអង្កេតមក ការបង្ហោះរូបថ្លុកនោះខ្លះត្រូវបានគេដកចេញ។ អ្នករិះគន់មិនចេញមុខទាំងនោះបានមើលរំលងពីថវិកាដ៏ច្រើនចំនួន ២២០ ពាន់លានបាតដែលសភាយោធាផ្តល់ឲ្យក្រសួងការពារជាតិសម្រាប់សារពើពន្ធឆ្នាំ ២០១៨ ដែលតំណាងឲ្យការកើនឡើងចំនួន ៨,៨ ភាគរយ និងចំនួន ៧,៧ ភាគរយនៃការចំណាយសរុបរបស់រដ្ឋ។
ការបង្កើតថវិការក្រសួងការពារជាតិនោះមិនត្រូវគេបង្ហាញជាសាធារណៈទេ ប៉ុន្តែថវិការកាន់តែខ្ពស់ មួយផ្នែក ត្រូវប្រើលើប្រតិបត្តិការនៅភាគខាងត្បូងដើម្បីដោះស្រាយការងើបបះបោរប្រឆាំងរដ្ឋ ដែលឥឡូវនេះបានចូលដល់ឆ្នាំទី ១៤ របស់ខ្លួ។ ប្រជាជនជិត ៧០០០ នាក់បានស្លាប់នៅក្នុងអំពើហិង្សារពាក់ព័ន្ធនឹងការងើបបះបោរនោះដោយគ្មានទីបញ្ចប់ឬការធ្វើប្រជាមតិលើសិទ្ធិស្វ័យសម្រេចនៅខាងមុខនោះទេ៕
Thai Marines move equipment from a sea vessel as units change shifts to patrol the coast in the southern Thai province of Narathiwat, near the Malaysian border, early on September 29, 2017.
The rangers change shifts for routine patrols along the coast as part of the military’s counter-insurgency operation in the “Deep South” border provinces. / AFP PHOTO / Madaree TOHLALA
(ប្រភព៖ Asia Times ចុះថ្ងៃ០៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៧)
No comments:
Post a Comment