នៅពេលធ្វើសេចក្តីរាយការណ៍អំពីសមុទ្រចិនខាងត្បូង វាបានក្លាយទៅជារឿងធម្មតាទៅហើយសម្រាប់បណ្តាញសារព័ត៌មាននៅជុំវិញពិភពលោកទាញយកការស្រាវជ្រាវរបស់អ្នកជំនាញដែលបាននិយាយលម្អិតអំពីការបង្កើតទីតាំង ដែលមានសមត្ថភាពយោធារបស់ចិននៅក្នុងតំបន់នោះ។ អ្នកខ្លះប្រើប្រាស់ព័ត៌មាននោះដើម្បីបង្កើនយុទ្ធនាការក្នុងការឲ្យរដ្ឋការ ត្រាំ ជឿថា ចិនបង្កើតគំរាមកំហែងនៅអនាគតចំពោះផលប្រយោជន៍អាមេរិក រាប់បញ្ចូលទាំងសេរីភាពនៃការធ្វើនាវាចរ។ ប៉ុន្តែ ការបញ្ឆេះអាមេរិកឲ្យប្រឈមមុខដោយយោធាជាមួយចិននៅសមុទ្រចិនខាងត្បូងនោះគួរតែត្រូវពិចារណាដោយពិនិត្យពិច័យត្រឹមត្រូវ។
របាយការណ៍មួយដោយកម្មវិធីផ្តួចផ្តើមសម្រាប់តម្លាភាពដែនសមុទ្រអាស៊ី (Asia Maritime Transparency Initiative (AMTI) នៅវិទ្យាស្ថានសិក្សាយុទ្ធសាស្ត្រនិងអន្តរជាតិ បានលើកឡើងអំពីគម្រោងសំណង់ចុងក្រោយរបស់ចិននៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង ដោយបានសន្និដ្ឋានថា ចិន ឥឡូវនេះ អាចដាក់ពង្រាយសម្ភារៈយោធារាប់បញ្ចូលទាំងយន្តហោះប្រយុទ្ធ និងទម្របាញ់គ្រាប់មីស៊ីលចល័តទៅកាន់ប្រជុំកោះ Spratly Islands នៅគ្រប់ពេល។ នេះគឺជាតថភាព។ ប៉ុន្តែប្រធានរបស់ AMTI ក៏បានព្រមាននៅក្នុងបទសម្ភាសន៍នៅពេលក្រោយមួយអំពីការស្វះស្វែងដាក់ពង្រាយនៅអនាគតដ៏ខ្លីខាងមុខនេះ។ នេះចង់មានន័យថា ចិនមានបំណងប្រើប្រាស់ទីទាំងទាំងនេះដើម្បីដាក់ពង្រាយ។ នេះគឺជាការប៉ាន់ស្មាន។
វិទ្យាស្ថាន Lowy Institute របស់អូស្ត្រាលីបានចេញផ្សាយរបាយការណ៍ស្រដៀងគ្នាមួយដែលបានលើកឡើងថា ទីតាំងយុទ្ធសាស្ត្រទាំងនេះនឹងអនុញ្ញាតឲ្យប៉េកាំងបង្កើនសមត្ថភាពអំណាចរបស់ខ្លួននិងបង្កើតតំបន់ហាមចេញចូលនៅក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូងទាំងមូល។ មានរឿងអាក្រក់ជាច្រើនដែលអាចកើតឡើងនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង។ ប៉ុន្តែ នោះមិនបានន័យថា វានឹងកើតឡើងនោះទេ។
ការមួលបង្កាច់របស់បណ្តាញផ្សព្វផ្សាយបានរីកឡើងយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលអ្នកវិភាគខ្លួនឯងនោះបានជំរុញឲ្យមានការស្រាវជ្រាវរិះគន់លើអាមេរិក។ សូមលើកឡើងនូវកង្វល់ដែលថា ចិននឹងជ្រៀតជ្រែកនឹងសេរីភាពនៃការធ្វើនាវាចរពាណិជ្ជកម្ម។ បណ្តាអត្ថបទបណ្តាញផ្សព្វផ្សាយ ជារឿយៗ បានលើកឡើងអំពីពាណិជ្ជកម្មជាង ៥ ពាន់ពាន់លានដុល្លារដែលឆ្លងកាត់សមុទ្រចិនខាងត្បូង។ ការជ្រៀតជ្រែកជាក់ច្បាស់នោះគឺថា ចិនអាចប្រើទីតាំងរបស់គេដើម្បីបង្អាក់ពាណិជ្ជកម្មនេះ។ នោះអាចកើតឡើងដែរ។ ប៉ុន្តែ ចិនមិនបានធ្វើដូចនោះទេ មិនទំនងជាធ្វើដូចនោះទេ និងរក្សាថា ខ្លួននឹងមិនធ្វើដូចនោះទេ។ សេដ្ឋកិច្ចរបស់ចិនអាស្រ័យលើពាណិជ្ជកម្មនៅដែនសមុទ្រតាមរយៈសមុទ្រចិនខាងត្បូង ដែលនឹងត្រូវបង្អាក់បើជម្លោះកើតឡើង។
អាមេរិកបានបូកបញ្ចូលសេរីភាពនៃការធ្វើនាវាចរពាណិជ្ជកម្មជាមួយនឹងសេរីភាពក្នុងការធ្វើការស៊ើបការយោធាបែបញួសញង់ និងការឈ្លបយកការ។ ទឡ្ហីកររបស់អាមេរិកគឺថា សេរីភាពនៃការធ្វើនាវាចរមិនអាចបែកបាក់បានទេ ហើយបានរាប់បញ្ចូលទាំងនាវាចរពាណិជ្ជកម្មនិងសកម្មភាពឈ្លបយកការរបស់អាមេរិក។ អាមេរិក បន្ទាប់មក លើកឡើងថា ការជ្រៀតជ្រែករបស់ចិនជាមួយនឹងនាវាយោធារបស់ខ្លួននិងយន្តហោះចម្បាំងនៅក្នុងនិងលើតំបន់សេដ្ឋកិច្ចផ្តាច់មុខរបស់ចិននោះរំលោភដល់សេរីភាពនៃការធ្វើនាវាចរ។ ប៉ុន្តែ ចិនលើកឡើងថា ខ្លួននឹងមិនប្រជែងជាមួយសេរីភាពនៃការធ្វើនាវាចរទេ គឺមានតែការរំលោភបំពានលើសិទ្ធិនេះពីយោធាអាមេរិកនៅក្នុងតំបន់សេដ្ឋកិច្ចផ្តាច់មុខរបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។
បេសកម្មរបស់ក្រុមស៊ើបការអាមេរិករាប់បញ្ចូលទាំងការអុកឡុកយ៉ាងសកម្មដល់ការការពារឆ្នេសមុទ្ររបស់ចិនដើម្បីញួសញង់និងអង្កេតមើលការឆ្លើយតប ការជ្រៀតជ្រែកការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់នាវាមុជទឹក នាវាលើទឹក និងលើដែនដី ការត្រៀមប្រយុទ្ធនៅសមរភូមិ ដោយប្រើប្រាស់ភាពមិនច្បាស់លាស់ផ្នែកផ្លូវច្បាប់ក្នុងការធ្វើការស្រាវជ្រាវវិទ្យាសាស្ត្រ និងការតាមដាននាវាមុជទឹកនុយក្លេអ៊ែរថ្មីរបស់ចិននៅពេលវាចេញនិងចូលមូលដ្ឋានវា។ នៅក្នុងទស្សនៈរបស់ចិន ទាំងនេះគឺមិនមែនជាសកម្មភាពប្រមូលអសកម្ម ដែលអត់ឱនដោយរដ្ឋភាគច្រើននោះទេ។ ជាងនេះទៅទៀត ពួកគេមិនប្រើប្រាស់សមុទ្រដើម្បីគោលបំណងសន្តិភាពដូចត្រូវឡើងដោយច្បាប់សមុទ្រអន្តរជាតិនោះតែ ប៉ុន្តែគឺជាការអនុវត្តដោយចម្រូងចម្រាស់និងលុកលុយដែលគំរាមប្រើប្រាស់កម្លាំងដែលត្រូវបានហាមដោយធម្មនុញ្ញអង្គការសហប្រជាជាតិ។
ការស្រាវជ្រាវរបស់លោកខាងលិចហាក់បីដូចជាធ្វើតែម្ខាងនិងផ្តោតតែលើបើកកកាយពីចិនប៉ុណ្ណោះ។ ការវិភាគមានតុល្យភាពនឹងមានការយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើកម្មភាពរបស់ប្រទេសជាប់ជម្លោះផ្សេង ជាពិសេសលើសកម្មភាពរបស់នាវាជើងទឹកអាមេរិកនិងការយោធាតូបនីយកម្មរបស់អាមេរិកនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង។ ក្នុងខណៈដែលចិនអាចបង្ករបញ្ហាដល់នាវាជើងទឹកអាមេរិកក្នុងការប្រឈមមុខដាក់គ្នានៅកៀកចិនដីគោកនោះ អាមេរិកនៅតែរក្សាផលប្រយោជន៍យោធារួមនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង។ អាមេរិកនៅតែធ្វើប្រតិបត្តិការជាមួយនាវាយោធាប្រយុទ្ធនិងយន្តហោះ ព្រមទាំងសម្ភារៈឈ្លបយកការទៀតផង។ អាមេរិកក៏កំពុងតែដាក់ពង្រាយយានយន្តគ្មានមនុស្សបើកដែនអាកាស លើផ្ទៃទឹកនិងក្រោមទឹកទៅកាន់តំបន់នោះ។
ការស្រាវជ្រាវនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង ក៏មិនបង្ហាញពីភាពងាយរងគ្រោះដល់ទីតាំងយោធារបស់ចិនដល់សមត្ថភាពរបស់អាមេរិកក្នុងការកំទេចវាដែរ។ នៅក្នុងសេនារីយ៉ូជម្លោះណាមួយ ទីតាំងទាំងនេះនឹងមិនអាចការពារបាននៅចំពោះមុខនឹងគ្រាប់មីស៊ីលចម្ងាយឆ្ងាយរបស់អាមេរិក។
យោងតាមលោក Dennis Blair អតីប្រធានស៊ើបការជាតិអាមេរិកបានឲ្យដឹងថា ប្រជុំកោះ Spratlys មានចម្ងាយ ៩០០ ម៉ៃល៍ពីចិន។ ទីតាំងទាំងនោះមិនមានសមត្ថភាពការពារខ្លួនទេតាមន័យយោធា។ វៀតណាមបានដាក់ពង្រាយទម្របាញ់គ្រប់រ៉ូកែតទំនើបៗទៅកាន់សណ្ធានដីខ្លះដែលខ្លួនបានកាន់កាប់ ដូច្នេះវាជាការគំរាមដល់ទីតាំងរបស់ចិន។
ជាក់ស្តែង ចិនមិនចាត់ទុកទីតាំងការពារខ្លួននោះថា ជាយោធាតូបនីយកម្មនោះទេ។ ចិនបានព្រមានដដែលៗថា ខ្លួននឹងការពារខ្លួន ប្រសិនបើអាមេរិកនៅតែសកម្មភាពស៊ើបយកការបែបញួសញង់និងការប្រើប្រាស់សេរីភាពនៃការធ្វើនាវាចរនៅក្បែឆ្នេសមុទ្រនិងសណ្ធានដីដែលខ្លួនបានកាន់កាប់នោះ។ នៅក្នុងការធ្វើសន្និសីទនៅខែមេសា ឆ្នាំ ២០១៦ ជាមួយនាយកប្រតិបត្តិការជើងទឹកអាមេរិកលោក John Richardson នោះ មេបញ្ជាការជើងទឹកចិនលោក Wu Shengli បាននិយាយថា យើងមិនមែន មិនបង្កើតឡើងការការពារខ្លួននោះទេ។ ការការពារខ្លួនច្រើនកម្រិតណាពិតជាអាស្រ័យលើកម្រិតនៃការគំរាមកំហែងដែលយើងប្រឈមមុខ។ ស្វ័យការពារគឺជាសិទ្ធិរបស់ប្រទេសទាំងអស់។
មានការខ្វែងគំនិតគ្នាខ្លាំងលើនិយមន័យនៃយោធាតូបនីយកម្ម ហើយនរណាកំពុងធ្វើវានោះ។ តើការដាក់ពង្រាយនាវាដឹកយន្តហោះ Carl Vinson នៅពេលថ្មីៗនេះទៅកាន់សមុទ្រចិនខាងត្បូងនោះគឺកំពុងតែធ្វើយោធាតូបនីយកម្មសមុទ្រចិនខាងត្បូងដែរឬទេ? ចុះរឿងសម្ព័ន្ធមិត្តអាមេរិកគឺជប៉ុនដោយបានប្រកាសនៅក្នុងបណ្តាញផ្សព្វផ្សាយថា ខ្លួននឹងបញ្ជូននាវាជើងទឹកធំបំផុតរបស់ខ្លួនទៅកាន់ទីនោះវិញ? ទាំងចិននិងអាមេរិកកំពុងតែធ្វើយោធាតូបនីយកម្មសមុទ្រចិនខាងត្បូង៕
ប្រភព៖ East Asia Forum ចុះថ្ងៃ០២ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៧
No comments:
Post a Comment