លិខិតចំហជូនចំពោះបុគ្គលិកណាហ្គាវើល៖ «យើងត្រូវធ្វើការនៅកន្លែងណាដែលគេត្រូវការយើង!»

ក្រោយពីបានតាមដានបញ្ហាបងប្អូនកម្មករណាហ្គាវើលអស់ជា​ច្រើនខែមកនេះ ក្នុងនាមជា ជាងអគ្គិសនីម្នាក់ ខ្ញុំចង់ចូលរួមមតិយោបល់មួយចំនួនចំពោះបងប្អូន។ 

បច្ចុប្បន្ន ខ្ញុំមានអាយុជិ ៥០ឆ្នាំហើយ និងបានប្រឡូកក្នុងការងារជិត ៣០ឆ្នាំ។ ខ្ញុំធ្លាប់បានផ្លាស់ប្តូរការងារជាច្រើនកន្លែងតែមិនមែន ដោយការបណ្តេញចេញនោះទេ គឺដោយសារខ្ញុំមានទីផ្សារការងារ ច្រើនដែលត្រូវការខ្ញុំ។ ខ្ញុំពិតជាគ្មានអ្វីបន្ទោសបងប្អូនបុគ្គលិកណាហ្គាវើលទេ ហើយខ្ញុំគោរព សិទ្ធិទាមទាររបស់បងប្អូន។ 

ប៉ុន្តែ អ្វីដែលបានកើតមកជាច្រើនខែមកនេះ ខ្ញុំយល់ឃើញថា 

គឺជារឿងខាតពេលវេលា 

ខាតប្រយោជន៍ទាំងសងខាង ទាំងក្រុមហ៊ុន ទាំងបុគ្គលិក និងទាំងអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ច។ 

តាមការយល់ឃើញរបស់ខ្ញុំ គឺយើងត្រូវធ្វើការនៅកន្លែងដែលគេត្រូវការយើងនិងផ្តល់តម្លៃដល់ខ្លួនយើង។ យើងមិនត្រូវធ្វើការនៅកន្លែងដែលគេមិនត្រូវការយើងនោះទេ ហើយខ្ញុំនឹង

លាឈប់ភ្លាមប្រសិនបើកន្លែងធ្វើការមិនឲ្យតម្លៃខ្ញុំដោយមិន

ចាំបាច់ឲ្យគេបញ្ឈប់ឡើយ។ បងប្អូនអ្នកធ្វើការទាំងឡាយគួរ យល់ថា ធម្មតាយើងធ្វើការពឹងលើចំណេះជំនាញដែលយើងមានជាថ្នូរនឹងប្រាក់ខែដែល

ថៅកែឲ្យយើងតាមការ ព្រមព្រៀងគ្នា។ ចំណែកថៅកែជួលបុគ្គលិក កម្មករដើម្បីប្រើប្រាស់សមត្ថភាព ចំណេះជំនាញ របស់ពួកគេដើម្បីជាប្រយោជន៍ក្រុមហ៊ុន។ 

ពេលព្រមព្រៀងគ្នា ភាគីទាំងពីរត្រូវចុះកិច្ចសន្យាការងារជាមួយគ្នា។ ក្នុងកិច្ចសន្យា គ្មានប្រការណាចែងថា យើងមិនអាចឈប់ពីការងារនៅពេលដែលយើង

ចង់ឈប់នោះទេ។ ជាទូទៅ

គេគ្រាន់តែបញ្ជាក់ថា មុននឹងលាឈប់ត្រូវជូនដំណឹងមួយខែ, ២ខែ ឬ៣ខែមុន ឬខ្លីជាងនេះទៅតាមភាពចាំបាច់នៃមុខនាទីរបស់យើង។ 

ដូចគ្នានេះដែរ គ្មានប្រការណាដែលចែងថា ថៅកែត្រូវទទួល យកបុគ្គលិកឲ្យធ្វើការងារអស់មួយជីវិតដោយមិនអាចបញ្ឈប់ បាននោះដែរ។ អ្វីដែលច្បាប់ចែងគឺ ពេលបញ្ឈប់បុគ្គលិក ថៅកែត្រូវគិតគូរដោះស្រាយ

អត្ថប្រយោជន៍ជូនពួកគេ

តាមច្បាប់កំណត់។ នេះជាចំណុច សំខាន់ដែលត្រូវផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់។ 

ងាកមកនិយាយពីបុគ្គលិកណាហ្គាវើលវីញ! បើតាមអ្វីដែលខ្ញុំបានតាមដាន បញ្ហាចម្បងដែលជាឧបសគ្គដោះស្រាយមិនចេញគឺ បុគ្គលិកដែលថៅកែបញ្ឈប់ទាមទារឲ្យថៅកែយកទៅធ្វើការវិញ ប៉ុន្តែថៅកែមិនព្រមយកវិញឡើយ។ 

ត្រង់ចំណុចនេះ ខ្ញុំមិនដឹងបងប្អូនសហជីព និងកម្មករណាហ្គាវើល យល់យ៉ាងម៉េចទេ ប៉ុន្តែតាម

ធម្មតា ថៅកែជួលកម្មករបុគ្គលិក ដើម្បីធ្វើការឲ្យគេ ហើយថៅកែតែងពេញចិត្តហើយចង់រក្សាទុក បុគ្គលិកណាដែលល្អ ដែលពូកែ ដោយដំឡើងប្រាក់ខែឲ្យទៀត ផង។ ផ្ទុយទៅវិញ បុគ្គលិក កម្មករណាដែលថៅកែមិនពេញចិត្ត មុននិងក្រោយគេនឹងបញ្ឈប់ពីការងារហើយ។ ក្នុងករណីដែលក្រុមហ៊ុនជួបវិបត្តិដូចជាកូវីដ-១៩ ជាដើម ហើយដែលតម្រូវឲ្យ

ក្រុមហ៊ុនកាត់បន្ថយបុគ្គលិក និយោជកច្បាស់ជាបញ្ឈប់អ្នកដែលមិនសូវសំខាន់មុនគេហើយ។ ចំណែកឯអ្នកសំខាន់ៗគេព្យាយាមរក្សាទុកដល់ទីបំផុត។ 

ក្នុងន័យនេះ ខ្ញុំសូមផ្តល់មតិយោបល់ដល់បុគ្គលិក កម្មករ 

ទាំងអស់ថា យើងគួរតែខិតខំបង្កើនសមត្ថភាពការងារឲ្យបានកាន់តែល្អពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃដើម្បីធ្វើឲ្យខ្លួនយើងមានតម្លៃកាន់តែខ្លាំងនៅក្នុងក្រុមហ៊ុន

ទើបជាតម្លៃពិតប្រាកដ។ 

បើយើងអាចធ្វើដូច្នេះបាន 

ប្រាក់ខែយើងកាន់តែខ្ពស់ 

ហើយកន្លែងណាក៏ត្រូវការ 

យើងដែរ។ ដូច្នេះ យើងមិន

ចាំបាច់ទៅធ្វើបាតុកម្មទាមទារ

ឲ្យគេយកយើងទៅធ្វើការវិញ នោះទេ ពីព្រោះការងារច្រើនណាស់នៅរង់ចាំមនុស្សដែលមានសត្ថភាព ដោយមិនចាំបាច់ចំណាយពេលតវ៉ាឲ្យថៅកែដែលបញ្ឈប់យើងពីការងារហើយយកយើងទៅធ្វើការវិញ ទេ។ 

ម្យ៉ាងវីញទៀត ដូចបងប្អូនបបាន ដឹងស្រាប់ហើយថា វិបត្តិកូវីដ-១៩ ប៉ុន្មានឆ្នាំនេះបានធ្វើឲ្យមនុស្សរាប់រយលាននាក់បាត់បង់ការងារ នៅលើពិភពលោកដោយសារក្រុមហ៊ុនខាតបង់និងត្រូវកាត់ បន្ថយបុគ្គលិក។ តើបុគ្គលិក

ណាចង់បាត់បង់ការងារ ប៉ុន្តែក៏ គ្មាននរណាមានសិទ្ធិទាមទារ មិនឲ្យថៅកែបញ្ឈប់កិច្ចសន្យាការងារបានដែរ។ បើពិភពលោក ទាំងមូលធ្វើបាន កម្ពុជាក៏មិនខុសពីគេដែរ។ ក្នុងករណីនេះ ខ្ញុំចង់ឲ្យបងប្អូនងាកទៅគិតពីការគិតគូរ

ទូទាត់ប្រាក់សំណងតាមច្បាប់ការងារវិញទើបជាហេតុផលសមរម្យក្នុងការទាមទារ។ 

នៅលើលោកនេះ គ្មានថៅកែណាយកបុគ្គលិកដែលគេមិនពេញចិត្តទៅធ្វើការទេ។ ដូច្នេះ ដំណោះស្រាយគឺ បើគេមិន

ពេញចិត្ត យើងឈប់ធ្វើការហើយជជែករឿងផលប្រយោជន៍តាមច្បាប់កំណត់។ ការទាមទារឲ្យថៅកែយកយើងចូលធ្វើការវិញគឺមានន័យស្មើនឹងការទាមទារអ្វីដែលគេមិនឲ្យ។ លទ្ធផលគឺខាតពេលឥត

ប្រយោជន៍ និងធ្វើឲ្យមានបញ្ហា

រ៉ាំរ៉ៃក្នុងសង្គម។ 

សូមបងប្អូនបុគ្គលិក កម្មករ គ្រប់

ទីកន្លែង គិតគូរអំពីការពង្រឹង

សមត្ថភាពខ្លួនឲ្យបានរឹងមាំ 

ឲ្យពូកែដើម្បីឲ្យការងាររត់មករកយើង។ ការទៅអង្គុយទាមទារ រាប់ខែឲ្យថៅកែយកទៅធ្វើការវិញ ជាការទាមទារដែលមិនសមហេតុផលឡើយទាំង

សីលធម៌និងផ្លូវច្បាប់៕

ពីខ្ញុំ សាន គុនយ៉ាន  

ជាងអគ្គិសនី