ពង្ស សុក្រឹត្យ
ការទាមទារឲ្យបោះឆ្នោតមុនអាណត្តិ បានក្លាយជាប្រធានបទដែលគណបក្សប្រឆាំង និងមេអង្គការសង្គមស៊ីវិលជាសម្ព័ន្ធមិត្ត ដែលមាននិន្នាការប្រឆាំងមួយចំនួនតូច
បាន លើកឡើងព្រមៗគ្នាហាក់បីដូចជាមានលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធ
ជាពិសេស ចំពោះអ្នកដែលជាជនអន្តោប្រវេសន្ត រស់នៅប្រទេសទីបី
មិនបានដឹងអំពីសភាពការណ៍ពិតនៅប្រទេសកម្ពុជាផង
ក៏ផ្អើលស្រែកទាមទារតាមគណបក្សប្រឆាំងដែរ។ រឿងនេះ ប្រហែលជាពួកគាត់ទទួលបានព័ត៌មាន
មិនគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ។
តាមពិត
គណបក្សប្រឆាំងតែងតែញុះញង់ប្រជាពលរដ្ឋនៅគ្រប់វេទិកា
ដើម្បីផ្តួលរំលំរាជរដ្ឋាភិបាល តាមរយៈការទាមទារឲ្យ សម្តេច ហ៊ុន សែន
ចុះចេញពីតំណែង និងឲ្យមានការបោះឆ្នោតឡើងវិញ ទង្វើនេះ
គឺផ្ទុយទាំងស្រុងទៅនឹងខ្លឹមសារនៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។
រដ្ឋធម្មនុញ្ញ គឺជាច្បាប់កំពូលរបស់ប្រទេស
ក្នុងការធានាឲ្យសង្គមមួយរស់នៅប្រកបដោយ នីតិរដ្ឋ។
រាល់ការទាមទារទាំងឡាយណាដែលគ្មានមូលដ្ឋានច្បាប់ និងហួសព្រំដែនគឺជាការដើរខុសផ្លូវនៃលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ
និងមិនអាចទទួលយកបានឡើយ។
មានលក្ខខណ្ឌតែមួយគត់ ដែលអាចរៀបចំការបោះឆ្នោតឡើងវិញបាន
គឺមានចែងក្នុងមាត្រា៧៨ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ដែលចែងថា «
នីតិកាលរបស់រដ្ឋសភាមានកំណត់៥ឆ្នាំ ហើយត្រូវផុតកំណត់នៅពេលដែលរដ្ឋសភាថ្មីចូលកាន់តំណែង។
រដ្ឋសភាមិនអាចត្រូវរំលាយមុនផុតអាណត្តិបានឡើយ
វៀរលែងតែក្នុងករណីដែលរាជរដ្ឋាភិបាលត្រូវបានទម្លាក់ពីរដង
ក្នុងរយៈពេល១២ខែ។ ក្នុងករណីនេះ ព្រះមហាក្សត្រ ត្រូវរំលាយរដ្ឋសភា ក្រោយពីព្រះអង្គទ្រង់បានទទួលការស្នើពីនាយករដ្ឋមន្ត្រី
និងបន្ទាប់ពីទ្រង់បានការយល់ព្រមពីប្រធានរដ្ឋសភា។
ការបោះឆ្នោតដើម្បីជ្រើសរើសសភាថ្មី
នឹងប្រព្រឹត្តទៅក្នុងរយៈពេល៦០ថ្ងៃយ៉ាងយូរចាប់ពីថ្ងៃរំលាយរដ្ឋសភាមក។
ក្នុងរយៈកាលនេះ រាជរដ្ឋាភិបាលមានតែភារកិច្ចដឹកនាំការងារប្រចាំថ្ងៃតែប៉ុណ្ណោះ
» ។
ដូច្នេះ ការទាមទារទម្លាក់រាជរដ្ឋាភិបាលស្របច្បាប់
គឺមិនអាចធ្វើបានជាដាច់ខាត
បើគ្មានការបោះឆ្នោតដកសេចក្តីទុកចិត្តពីរដ្ឋសភា
ស្របតាមស្មារតីនៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ដែលបានចែងក្នុងមាត្រាខាងលើនេះទេ។
គ្រប់អំពើដែលប៉ុនប៉ងទម្លាក់រាជរដ្ឋាភិបាលក្នុងអាណត្តិ
គឺជាអំពើរំលោភរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ដែលអាចចាត់ទុកថា ជាការធ្វើរដ្ឋប្រហាររដ្ឋធម្មនុញ្ញ។
ឧបមាថា បើមានការបោះឆ្នោតឡើងវិញមែន ហើយក្រោយការបោះឆ្នោត
គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ឈ្នះទៀត តើពួកបក្សប្រឆាំងដែលចាញ់នៅតែបដិសេធលទ្ធផលបោះឆ្នោតអញ្ចឹងដដែលឬយ៉ាងណា?
ហើយប្រសិនបើ គណបក្សប្រជាជន ជាអ្នកចាញ់វិញម្តង ហើយពេលនោះ
គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា មិនទទួលស្គាល់លទ្ធផលវិញម្តង
និងចោទប្រកាន់ថាគណបក្សប្រឆាំងលួចបន្លំសន្លឹកឆ្នោតម្តង
ពេលនោះនឹងមានការទាមទារឲ្យមានការបោះឆ្នោតឡើងវិញដែរ។
ដូច្នេះ ប្រសិនបើ រាល់បក្សនយោបាយដែលចាញ់ការបោះឆ្នោត
មិនទទួលស្គាល់លទ្ធផល ហើយទាមទារឲ្យមានការបោះឆ្នោតឡើងវិញមុនអាណត្តិ
ម្តងហើយម្តងទៀត ពេលនោះ ជម្លោះនឹងគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ
ហើយអ្នកដែលរងគ្រោះ គឺប្រជាពលរដ្ឋ និងសង្គមខ្មែរ
នឹងក្លាយជាចំណាប់ខ្មាំង របស់បក្សនយោបាយដែលចាញ់ឆ្នោត ហើយទីបំផុត
សង្គម និងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេស ជាពិសេសជីវភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ
កាន់តែក្រីក្រថែមទៀតជាមិនខាន។
ជាក់ស្តែង
វិបត្តិនយោបាយនៅប្រទេសថៃ បានកើតឡើងយ៉ាងរ៉ាំរ៉ៃ
ដោយសារគណបក្សប្រឆាំងមិនគោរពតាមខ្លឹមសារនៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ច្បាប់
និងគោលការណ៍នៃលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ដែលទាមទារឲ្យ
នាយករដ្ឋមន្ត្រីចុះចេញពីតំណែង
ហើយបើទោះបីជាមានការបោះឆ្នោតឡើងវិញក៏ដោយ
ក៏នៅតែមិនអាចរកចំណុចបញ្ចប់ឃើញនៅឡើយដែរ។
សម្រាប់សម្លេងប្រជាពលរដ្ឋភាគច្រើន និងអ្នកតាមដានសភាពការណ៍
យល់ថាគន្លឹៈសំខាន់ក្នុងការដោះស្រាយនូវភាពមិនចុះសម្រុង
រវាងគណបក្សកាន់អំណាច និងគណបក្សប្រឆាំងនាពេលនេះ
គឺមានតែការដោះស្រាយទៅតាមចំណុចអ្វីដែលគណបក្សទាំងពីរ
បានព្រមព្រៀងគ្នា នៅក្នុងជំនួបចរចារកំពូល កាលពីថ្ងៃទី
១៦ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៣ លើចំណុចអាទិភាព៣ សម្រាប់ដោះស្រាយបញ្ហារបស់ជាតិតែប៉ុណ្ណោះ
ក្នុងនោះរួមមាន៖
-ទី១ គណបក្សទាំងពីរប្តេជ្ញា
អនុវត្តដោយហ្មត់ចត់តាមព្រះរាជសាររបស់ព្រះមហាក្សត្រ
ដែលបានអំពាវនាវដល់ជនរួមជាតិទាំងមូលឲ្យមានការអត់ធ្មត់ជាអតិបរិមា
ដើម្បីបញ្ចៀសអស្ថិរភាពនៃជាតិ ព្រមទាំងរក្សាភាពថ្លៃថ្នូរ
និងភាពស្ងប់ស្ងៀម ដើម្បីទុកឱកាសរកដំណោះស្រាយបញ្ហាជាតិទាំងអស់គ្នា។
-ទី២
គណបក្សទាំងពីរក៏បានព្រមព្រៀងគ្នាថា នឹងបង្កើតយន្តការ
ដើម្បីកែទម្រង់ការបោះឆ្នោតនាពេលខាងមុខ។
-និងទី៣ គណបក្សនយោបាយទាំងពីរ នឹងបន្តជួបចរចាគ្នាតទៅទៀត តាមគ្រប់កម្រិតដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហារបស់ជាតិ។
ដូច្នេះ ការទាមទារតាមអំពើចិត្តដោយមិនគោរពច្បាប់របស់ប្រទេស
ឬតាមការទាមទាររបស់សម្លេងភាគតិច នៅក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ សេរីពហុបក្ស
ឲ្យមានការបោះឆ្នោតឡើងវិញ
គឺមិនអាចធ្វើឲ្យជម្លោះនយោបាយបញ្ចប់បាននោះទេ។ ប្រការដែល
គណបក្សទាំងពីរ ត្រូវគិត គឺផលប្រយោជន៍ជាតិជាធំ។
គឺមានតែការងាកមករកតុចរចាគ្នាតែប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចរកដំណោះស្រាយ
និងរួបរួមគ្នា កសាងជាតិបាន។ ការទាមទារអំណាច
តាមបែបផ្តួលរំលំដោយការធ្វើបដិវត្តន៍ប្រជាជន គឺមិនអាចទៅរួចបានឡើយ៕
No comments:
Post a Comment