ដោយ៖ Allen Myers
នៅថ្ងៃទី៧ ខែតុលា កន្លងទៅនេះ លោក Richard Rogers ជាសមាជិកនៃក្រុមហ៊ុនមេធាវីនៅប្រទេសអង់គ្លេសឈ្មោះ Global Diligence បានផ្សាយថា ខ្លួនបានដាក់ពាក្យប្តឹងទៅតុលាការឧក្រិដ្ឋកម្មអន្តរជាតិ (Inernational Criminal Court -ICC) ដោយសុំឲ្យតុលាការនេះស៊ើបអង្កេត និងកាត់ទោសពីបទឧក្រិដ្ឋកម្មប្រឆាំងមនុស្សជាតិ ដែលកើតមានឡើងនៅកម្ពុជា។ ការចោទប្រកាន់ពាក់ព័ន្ធទៅនឹង «ការរឹបអូសដីធ្លី»។ (ប្រសិនបើខ្ញុំបើកក្រុមហ៊ុនមេធាវី ខ្ញុំនឹងដាក់ឈ្មោះវាថា Intergalactic Goodness)
យើងឆ្ងល់ ហេតុអ្វីក៏លោក Rogers មិនបានផ្សព្វផ្សាយពីឯកសារពិស្តារពីពាក្យបណ្តឹងឲ្យសាធារណជនកម្ពុជាបានដឹង គឺមានតែអត្ថបទសង្ខេបប៉ុណ្ណោះ ដែលបានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងទូលំទូលាយ។ ស្ដាយណាស់ដែលគេធ្វើជាមិនដឹង ពីការសុំឲ្យផ្សព្វផ្សាយពាក្យបណ្តឹងទាំងមូល។មានអ្នកសារព័ត៌មានយ៉ាងហោចណាស់មួយរូប នៅក្រៅប្រទេសបានទទួលព័ត៌មាននេះ។ ទង្វើនេះមិនអាចឲ្យយើងដឹងថា តើការចោទប្រកាន់នេះវាច្បាស់លាស់ពិត ឬយ៉ាងណា។
ក្នុងអត្ថបទសង្ខេបនៃពាក្យបណ្ដឹង គឺចាប់ផ្តើមពីការចោទប្រកាន់ ដោយលើកពាក្យថា «ជនរងគ្រោះអនាមិកកម្ពុជា» ហើយថា រដ្ឋាភិបាលកំពុងព្យាយាមសម្លាប់ប្រជាជនខ្មែរ៧០ភាគរយ បានន័យថា «ប្រជាជន៧០ភាគរយនឹងត្រូវរលាយបាត់ស្រមោល ហើយនៅសល់តែ៣០ភាគរយ ប៉ុណ្ណោះ ដែលនឹងនៅរស់រានមានជីវិត»។
ពាក្យ «ជនរងគ្រោះ» ហាក់ដូចជាគេមិនបានពន្យល់ថា ហេតុអ្វីបានជាអ្នកដឹកនាំកម្ពុជាសព្វថ្ងៃ មិនបានពេញចិត្តនូវការបាត់បង់ប្រជាជន ដូចជា៦០ភាគរយ ឬក៏អស់ពាក់កណ្ដាល។ មើលទៅប្រហែលជាពួកនេះចង់បង្ហាញឲ្យឃើញលើសពីពួកខ្មែរក្រហម ដែលបានសម្លាប់ប្រជាជន ប្រមាណ១ភាគ៤ ឬក៏១ភាគ៣ នៃប្រជាជនទាំងអស់។ ហើយជនរងគ្រោះបច្ចុប្បន្នគិតថា អ្វីៗប្រសើរជាងកាលសម័យនោះ៖ «នៅរបប ប៉ុល ពត យើងស្លាប់យ៉ាងលឿន ប៉ុន្តែយើងបានរក្សាទុកព្រៃឈើរបស់យើង។ តែក្រោមប្រព័ន្ធប្រជាធិបតេយ្យសព្វថ្ងៃ ការស្លាប់នោះវាដូចជាយូរពេក»* (សូមមើលន័យសញ្ញាផ្កាយនៅខាងចុងអត្ថបទ)
ដូច្នេះពាក្យបណ្តឹងដែលប្ដឹងជំនួសប្រជាជននោះ គេគិតថា ប្រល័យពូជសាសន៍វាហាក់ដូចជាមានទោសឧក្រិដ្ឋស្រាលជាងការកាប់ព្រៃឈើ ហើយក៏ប្រៀបដូចជាការធ្វើឃាតយ៉ាងទាន់ហន់ដោយរបបក្រុមពាលខ្មែរក្រហម វាគ្រាន់បើជាងការរស់នៅកម្ពុជាសព្វថ្ងៃ។ អញ្ចឹងហើយបានជាពួកនេះស្វែងទៅរកប្ដឹងនៅក្រៅប្រទេស។
គេរាល់គ្នាសុទ្ធតែជាជនជាប់ពិរុទ្ធិ
ពាក្យបណ្តឹងមិនបានបញ្ចេញឈ្មោះបុគ្គលណាម្នាក់ ថាជាជនល្មើសក្នុងរឿងឧក្រិដ្ឋកម្មប្រឆាំងមនុស្សជាតិ ដែលបានចោទឡើងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ មេធាវីអង់គ្លេសរូបនេះបានទម្លាក់កំហុសទៅលើក្រុមដែលលោក Rogers ហៅថា «ក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់អំណាច»។ គាត់បានសរសេរពាក្យនេះជាអក្សរធំ (Ruling Elite) ដូចជាឈ្មោះស្ថាប័នណាមួយ ដែលមានសមាជិកច្បាស់លាស់ ដូចជា «Gestapo» ឬក៏ «កងទ័ពអាកាសអាមេរិក» ឬក៏ «រដ្ឋសភា» របស់ប្រទេសមួយ។ យោងទៅតាមអង្គហេតុសង្ខេបរបស់ពាក្យបណ្តឹងនោះថា ក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់អំណាច រួមមាន «សមាជិកជាន់ខ្ពស់របស់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា សមាជិកជាន់ខ្ពស់នៃកងកម្លាំងសន្តិសុខ និងពួកអ្នករកស៊ីធំៗ ដែលជាប់ទាក់ទងនឹងរដ្ឋាភិបាល»។
នោះគ្រាន់តែជានិយមន័យប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែជាក់ស្តែង ចេញពីការគិតមួយភ្លែតនោះ វាគ្មាននិយម ន័យអ្វីទាំងអស់៖ គេមិនបាននិយាយថា សមាជិក «ទាំងអស់» នៃក្រុមទាំងនោះ ដូច្នេះវាមិនអាចឲ្យយើងធ្វើសេចក្ដីសម្រេចថា តើមានបុគ្គលណាម្នាក់ច្បាស់ ស្ថិតនៅក្នុងក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់អំណាចនេះ។
ការខ្វះនូវភាពច្បាស់លាល់ គឺជាបំណងមួយ។ ទង្វើនេះ អនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សមិនស្មោះត្រង់អាចទម្លាក់កំហុសទៅលើនរណាម្នាក់នៃ ក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់អំណាច ឲ្យទទួលខុសត្រូវចំពោះរឿងរ៉ាវពិត ឬក៏រឿងរ៉ាវស្រមៃ ដែលអាចទម្លាក់កំហុសទៅលើអ្នកដទៃ ពិសេសក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់អំណាចនោះ។
ឧទាហរណ៍ ក្រុមហ៊ុនសាងសង់មួយកិបកេងលុយ ដោយប្រើប្រាស់ស៊ីម៉ង់ត៍ដែលមាន គុណភាពអន់ ហើយអាគារនោះបាក់ស្រុត ក៏ទម្លាក់កំហុសទៅលើសមាជិករដ្ឋាភិបាលជាន់ខ្ពស់ ទីបញ្ចប់ធុរកិច្ចជនវៀចវេជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន និងសមាជិកនៃក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់អំណាចគឺដូចគ្នាតែទាំងអស់។ គេក៏អាចទំលាក់កំហុសទៅលើអ្នកប្រកួតប្រជែងរបស់ធុរកិច្ចជនវៀចវេផងដែរ៖ ប្រសិនបើជាពួកគេរកស៊ីមានបាន ពួកគេក៏ត្រូវតែជាផ្នែកមួយនៃក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់អំណាច ផងដែរ។
ក្នុងលំដាប់នយោបាយ-សង្គម ក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់អំណាច អាចនិយាយបានថា មាននៅគ្រប់ប្រទេសទាំងអស់នៅលើសកលលោក។ សមាសភាពអាចខុសគ្នាតាមស្ថានភាព និងពីប្រទេសមួយទៅប្រទេសមួយ ហើយក៏ប្រហែលជាអាចរាប់បញ្ចូលសមាជិករដ្ឋាភិបាលកំពូលៗ ដែលពឹងលើកងកម្លាំងសន្តិសុខ ដើម្បីការពារខ្លួនទល់នឹងគូបដិបក្ខខាងក្នុង ឬខាងក្រៅ ក្នុងការប្រាស្រ័យជាមួយមនុស្សសំខាន់ៗ ដែលទាក់ទងទៅនឹងបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចក្នុងប្រទេស។
សកម្មភាពនៃក្រុមអ្នកនយោបាយ-សង្គមទាំងនេះ មិនបានរំខាននរណាម្នាក់ឲ្យទទួលខុសត្រូវចំពោះទង្វើរបស់ខ្លួនឡើយ។ ប៉ុន្តែ នោះហើយជាពាក្យបណ្តឹងដែលលោក Rogers បានលើក។ ពាក្យបណ្តឹងបង្ហាញថា ក្រុមអ្នកនយោបាយ-សង្គមទាំងនោះជាអ្នកចូលរួមផ្សំគំនិតផែនការឧក្រិដ្ឋកម្ម ដូចជាពួកម៉ាហ្វៀ (Mafia)។ តែពាក្យបណ្តឹងនេះ មិនបានបង្ហាញពីភស្តុតាងនៃការផ្សំគំនិតគ្នា ប៉ុន្តែបានសរសេរពាក្យឥស្សរ:ជនកាន់អំណាច ដែលជាភាសាអង់គ្លេសសរសេរថា ruling elite ហើយសរសេរជាអក្សធំ «Ruling Elite» ទៅវិញ។ (ពាក្យអក្សរធំបែបនេះមិនមានន័យក្នុងអក្សរសាស្ដ្រខ្មែរទេ)។ ប្រសិនបើគេបកប្រែពាក្យបណ្ដឹងជាភាសាខ្មែរវិញនោះ វាល្អមើលណាស់ ដែលលោក Rogers និងក្រុមគាត់ព្យាយាមរក្សាទុកភាសាអង់គ្លេសឡប់ៗយ៉ាងនេះ។
ភាពល្ងង់ខ្លៅនឹងប្រវត្តិសាស្ត្រ
ទោះបីជាបានចំណាយពេលរស់នៅកម្ពុជាមួយរយៈ កន្លងទៅក្តី លោក Rogers ហាក់ ដូច ជាមិនសូវយល់រឿងខ្មែរសោះ។ ឧទាហរណ៍ នៅក្នុងពាក្យបណ្ដឹងសង្ខេប បានលើកឡើងថា៖ «ក្រោយពីការរឹបអូសអំណាចនៅទសវត្សរ៍១៩៨០ ក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់អំណាច ...»។
សូមទោសលោក Rogers តើនរណាជាអ្នកគ្រប់គ្រងកម្ពុជានៅចន្លោះខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៩ ដល់ទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០ ពេលដែលក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់អំណាច បាន «ដណ្ដើមយកអំណាច»។តើពួកគេដណ្ដើមអំណាចពីនរណាពិតប្រាកដនោះ? គឺមានតែការដណ្ដើមអំណាចដោយសមាជិកជាន់ខ្ពស់នៃរាជរដ្ឋាភិបាលសព្វថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ដែលបានផ្តួលរំលំរបបខ្មែរក្រហមនៅខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៩ ។
ផ្នែកដទៃទៀតនៃពាក្យបណ្តឹងនោះ គ្មានអ្វីគ្រាន់បើសោះ។ «ការទាញយកផលប្រយោជន៍ពីអសន្តិសុខពាសពេញនគរ ដែលជាផលវិបាកមកពីសង្គ្រាមស៊ីវិលរាប់ទសវត្សរ៍នោះ ក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់អំណាច បានរឹបអូស និងផ្លាស់ទីកន្លែងប្រជាជនខ្មែរក្រីក្រ ចេញពីដីធ្លីរាប់លានហិកតា..»។
ពាក្យ «អសន្តិសុខពាសពេញនគរ! » នោះ គឺជាការពិពណ៌នាដ៏សមរម្យបំផុតមួយ នៃការសម្លាប់រង្គាលរបស់ពួកខ្មែរក្រហម។ លោក Rogers គួរតែសួរអតិថិជនរបស់ខ្លួនឲ្យបានលម្អិតបន្ដិច។ ពួកគេអាចប្រាប់លោក Rogers ថា បន្ថែមលើការជម្លៀសប្រជាជនទូទាំងប្រទេស តាមផែនការដ៏ឆ្កួតលីលា ពួកខ្មែរក្រហមបានបំផ្លាញឯកសារភស្តុតាងដែលមានមុនឆ្នាំ១៩៧៥ស្ទើតែទាំងអស់ ពិសេសអ្វីដែលជាកម្មសិទ្ធិអចលនទ្រព្យ។ នេះបានន័យថា ក្រោយពីរបបខ្មែរក្រហមត្រូវបានគេផ្តួលរំលំ ឯកសារតិចណាស់ដែលនៅសេសសល់ ហើយតើនរណាជាម្ចាស់នៃអចលនទ្រព្យនោះពិតប្រាកដ? ។
នេះជាស្ថានភាពជាក់ស្តែង ដែលអាចនាំឲ្យមានការច្រឡំបល់ និងជម្លោះនានា។ ទោះបីជារាជរដ្ឋាភិបាលបានខិតខំបង្កើតឲ្យមានកម្មវិធីចុះបញ្ជីដីធ្លី នៅក្នុងឆ្នាំ២០១២-២០១៣ ថ្មីៗនេះក៏ដោយ ក៏មានជម្លោះដីធ្លីច្រើនករណីនៅជាបន្ត ឬក៏មានករណីថ្មីៗកើតឡើងផងដែរ។ ទោះបីមានប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិជាច្រើនត្រូវបានចេញដោយស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធនានារបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ក៏អាចនៅមានជម្លោះវិវាទនឹងគ្នា ដោយមិននិយាយទៅដល់ទស្សនៈអ្នកមូលដ្ឋាន ដែលតែងតែយល់ថាតើនរណាជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិដី «ពិតប្រាកដ» ព្រោះថា ការកាន់កាប់ និងការប្រើប្រាស់ដីធ្លីនោះ វាមានរយ:ជាច្រើនឆ្នាំពេក។
ចំពោះលោក Rogers វិញមានទស្សនៈផ្ទុយពីទស្សន:ខាងលើ ដោយសារគាត់គឹតថាបញ្ហាស្មុគស្មាញកើតឡើងដោយសារតែប្រវត្តិសាស្ដ្របែបនេះ គឺមិនមានឡើយ៖ ផ្ទុយទៅវិញជម្លោះដីធ្លីទាំងអស់នេះ បានកើតឡើងដោយសារតែការរឹបអូសដីធ្លីពីក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់អំណាច ប៉ុណ្ណោះ។
ច្បាស់ណាស់ ដែលឃាតកម្មកើតឡើង គេចោទថាជារឿងនយោបាយ។ យោងតាមពាក្យបណ្តឹងសង្ខេប ថា «តាមការប៉ាន់ស្មានឃើញថា ក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់អំណាច បានបង្កឲ្យមានឃាតកម្ម បែបនយោបាយជាង៣០០ករណី ចាប់តាំងពីទសវត្សន៍១៩៩០» មក។ យើងសូមសួរថា តើនរណាជាអ្នកប៉ាន់ស្មានចំនួនករណីនេះ? តើការប៉ាន់ស្មាននេះអាចជឿទុកចិត្តបានដែរឬទេ?
ប្រជាជនខ្មែរ ជាច្រើនជាសមាជិកគណបក្សនយោបាយ ប៉ុន្ដែភាគច្រើនមិនសូវសកម្មទេ។ នៅតាមតំបន់ជនបទ អ្នកនយោបាយដែលរៀបចំការហែរក្បួន បានជូនរង្វាន់ជាអំណោយដល់ប្រជា ជនក្រីក្រ ដែលជាសមាជិកបក្ស។ ប្រសិនជាមានជម្លោះណាមួយកើតឡើងនៅក្នុងភូមិ ដែលបញ្ចប់ទៅដោយកាប់សម្លាប់គ្នា គេអាចនិយាយថា ជនរងគ្រោះនោះជាសមាជិកគណបក្សនយោបាយណាមួយ ហើយមេគណបក្សនោះអាចជឿ ឬក៏ធ្វើពើជាជឿ ដើម្បីស្រួលយកលេស ថាហេតុការណ៍នេះ ជាការសម្លាប់ដោយសាររឿងនយោបាយ។ (ហ្នឹងហើយលោក Rogers! គឺ ជម្លោះនោះឯង ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងវិវាទដីធ្លីផងដែរ ដែលកើតមានឡើងនៅកម្ពុជាសព្វថ្ងៃ ក្នុងនោះគ្មាននរណាម្នាក់អាចត្រូវបានគេចោទថា ជាក្រុមឥស្សរ:ជនកាន់ អំណាច នោះទេ)។ ក្នុងបរិការដែលគ្មានភាពច្បាស់លាស់ណាមួយនោះ គួរតែលោក Rogers ឆ្លាតវៃបន្ដិច ក្នុងការវាយតម្លៃស្មានៗ។ លោក Rogers ត្រូវមានការប្រយ័ត្នប្រយែងខ្ពស់។
អ្នកចំឡែក និងអ្នកចំឡែក
ដូចខ្ញុំបានពោលនៅខាងលើរួចហើយថា ក្រុមហ៊ុន Global Diligence បានផ្តល់សាច់រឿងនៃពាក្យបណ្ដឹងរបស់លោក Rogers យ៉ាងហោចណាស់ទៅឲ្យអ្នកកាសែតមួយរូបនៅក្រៅប្រទេសកម្ពុជា គឺនាងកញ្ញា Megha Bahree ដែលធ្វើការឲ្យទស្សនាវដ្តី Forbes Asia ដែលអាចពណ៌នាករណីនេះ មុនពេលដែលពាក្យបណ្តឹងផ្ញើទៅកាន់ព្រះរាជអាជ្ញានៃតុលាការឧក្រិដ្ឋកម្មអន្តរជាតិ ដែលទង្វើនេះហាក់ដូចជាមិនសមរម្យចំពោះតុលាការ។
អត្ថបទរបស់អ្នកកាសែត Bahree បានសរសេរគ្របដណ្តប់ទៅលើការចោទតែមួយគត់ដែលមិនមាននៅក្នុងពាក្យបណ្ដឹងសង្ខេបសោះ។ វាជាការគួរឲ្យចំឡែក ដែលនាង Bahree បានផ្តោតទៅលើអ្វីដែលថា មានការផ្លាស់ប្តូរ ឬមិនមានការផ្លាស់ប្តូរ នៅក្នុងជួរគណបក្សគ្រប់គ្រងអំណាច ចាប់តាំងពីទសវត្ស១៩៨០៖ « ការចោទក្នុងពាក្យបណ្តឹងថា ជាក់ស្តែង ទាំងសមាសភាព ទាំងរចនាសម្ព័ន្ធរបស់គណបក្ស [sic] នេះ នៅតែរក្សាទុកដដែល រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ ហើយថាគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា [sic] កាន់អំណាច បានរក្សារចនាសម្ព័ន្ធ និងបណ្តាញមន្ត្រីថ្នាក់ខេត្ត ដើម្បីធានានូវការគ្រប់គ្រងបណ្តាខេត្តទាំងឡាយណាដែលមានធនធានច្រើន»។
ខ្ញុំផ្ទាល់ មិនបានដឹងពីរចនាសម្ព័ន្ធរបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាទេ ហើយខ្ញុំក៏មានការមន្ទិលយ៉ាងខ្លាំងថា លោក Rogers ក៏ ដូចជារូបខ្ញុំអញ្ចឹងដែរ។ ប៉ុន្តែជាក់ស្តែង មានការផ្លាស់ប្តូរសមាសភាពយ៉ាងណាស់ ចាប់តាំងពីដើមទសវត្សន៍១៩៨០មក គឺចាប់ផ្ដើមតាំងពីគណបក្សនេះនៅទ្រង់ទ្រាយតូច ហើយប្រជាជនខ្មែរភាគច្រើន បានខិតខំប្រឹងប្រែងធ្វើការដើម្បីជីវភាពរស់នៅឡើងវិញ ជាជាងចំណាយពេលដ៏ច្រើនដើម្បីបំរើគណបក្សនយោបាយ។
ក្នុងករណីណាក៏ដោយ តើគេផ្អែកទៅលើមូលដ្ឋានភស្ដុតាងអ្វីដែលថា ជាតព្វកិច្ចរបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ក្នុងការផ្លាស់ប្តូរសមាសភាព ឬរចនាសម្ព័ន្ធរបស់ខ្លួននោះ? តើនេះជាទស្សនៈរបស់លោក Rogers ដែលថា វាជាឧក្រិដ្ឋកម្មប្រឆាំងមនុស្សជាតិ សម្រាប់គណបក្សនយោបាយមួយ ដែលមានសមាជិករបស់ខ្លួនធ្វើការក្នុងគណបក្សនយោបាយ មានរយ:ពេលជាច្រើនទសវត្សរ៍កមកហើយនោះ?
ភាពពាក់ព័ន្ធហាក់ដូចជាថា នៅទសវត្សរ៍ ១៩៨០ គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាដែលនៅពេលនោះហៅថា (គណបក្សប្រជាជនបដិវត្តន៍កម្ពុជា) គឺអាចជារឿងមួយភ្ជាប់ទៅនឹងការចូលរួមផ្សំគំនិតបទឧក្រិដ្ឋកម្ម។ វាគ្មានអ្វីជាការសង្ស័យទាល់តែសោះ នេះគឺជាទស្សនៈរបស់មេដឹកនាំខ្មែរក្រហម ដែលត្រូវបានផ្តួលរំលំដោយក្រុមរបស់ខ្លួន ក៏ប៉ុន្តែវាមិនមែនជាការវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកប្រវត្តិសាស្ត្រដែលមិន លំអៀងនោះទេ។ នោះប្រហែលជាលោក Rogers មើលឃើញតែផ្លូវអាក្រក់លើពាក្យថា «ជនរងគ្រោះ» ដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងសេចក្តីផ្តើមនៃពាក្យបណ្តឹងសង្ខេបរបស់គាត់ដែលចាត់ទុកខ្មែរក្រហមថា មានការសណ្តោសប្រណី ជាង «ប្រព័ន្ធប្រជាធិបតេយ្យ» មែនឬ?
ប្រហាក់ប្រហែលគ្នានេះដែរ វាជាការពិបាកយល់ ចំពោះថា គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាត្រូវតែគ្រវែងចោលមន្ត្រីរបស់ខ្លួនដែលធ្វើការតាំងពីទសវត្សរ៍១៩៨០មកម៉្លេះ។ ពិតមែន លោក Rogers មានសិទ្ធិបែបប្រជាធិបតេយ្យក្នុងការហៅពួកគេថា ជនកុម្មុយនីស្ត ឬក៏ជនស្មោះត្រង់នឹងបក្ស។ ក៏ប៉ុន្តែ ការគ្រាន់តែហៅឈ្មោះរបៀបនេះ វាគ្មានមូលហេតុអ្វីគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីដេញមន្ត្រីថ្នាក់ខេត្តចោល ដែលពួកគេបានខិតខំធ្វើការងារកសាងប្រទេសជាតិឡើងវិញ ប្រឈមនឹងហានិភ័យនៃការធ្វើឃាតរបស់ពួកខ្មែរក្រហម។
ពិតមែនហើយ រដ្ឋាភិបាលដែលកើតចេញពីការបោះឆ្នោត ដឹកនាំដោយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា បាន គ្រប់គ្រងគ្រប់ខេត្តទាំងអស់មិនត្រឹមតែខេត្តដែលមានធនធាននោះទេ ក៏ប៉ុន្តែគ្រប់ខេត្តទាំងអស់។ តើនេះគឺជាឧក្រិដ្ឋកម្មប្រឆាំងមនុស្សជាតិ ដែលមន្រ្តីនៃគណបក្សចាញ់ឆ្នោតទាំងឡាយមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យបាន តែងតាំងជាមន្ត្រីថ្នាក់ខេត្ត នោះឬ?
No comments:
Post a Comment