Monday, March 10, 2014
បទអត្ថាធិប្បាយ៖ ល្បែងលាបពណ៌ដ៏គ្រោះថ្នាក់របស់ក្រុមប្រឆាំង នឹងនាំឱ្យអន្តរាយដល់សង្គមជាតិ
ដោយឧត្តមសក្តិ
វប្បធម៌លាបពណ៌ ជាមេរៀនដ៏ជូរចត់សម្រាប់ប្រជាជាតិគ្រប់ជាតិសាសន៍ទាំងអស់ ទូទាំងពិភពលោក ហើយវប្បធម៌នេះបានបណ្តាលអោយសង្គមខ្មែរមានការបែកបាក់សាមគ្គីផ្ទៃក្នុងជាតិ
ដែលនាំដល់ការកាប់សម្លាប់គ្នាដ៏គួរអោយឈឺចាប់ខ្លោចផ្សាកាលពីអតីតកាល។
យ៉ាងណាមិញ រហូតមកទល់ពេលនេះ មេបក្សប្រឆាំង រួមនិងអ្នកវិភាគសង្គមមួយចំនួនដែលមានទំនោរបំរើនយោបាយប្រឆាំងផ្កាប់មុខ
នៅតែបន្តប្រើពាក្យសម្តីញុះញង់ ដុតបញ្ឆេះកំហឹងប្រជាពលរដ្ឋឱ្យងើបឡើងចូលរួមក្នុងសកម្មភាពតវ៉ា ធ្វើបាតុកម្ម
ជាបន្តបន្ទាប់ ។ ការអំពាវនាវនេះត្រូវបានគេមើលឃើញថា
កើតមានចាប់តាំងពីមុនការបោះឆ្នោតមកម៉្លេះ ក្រុមប្រឆាំង និងបក្ខពួកទាំងនេះបានអន្ទងអូសទាញប្រជាពលរដ្ឋ
និងយុវជន កម្មករ កម្មការិនី ព្រះសង្ឃ អោយលង់ជឿលើនយោបាយ បោកប្រាស់ ប្រជាភិថុតិ
ក្រោមស្លាកសង្គ្រោះជាតិ ស្អីគេនោះ។
ថ្មីៗនេះមេបក្សប្រឆាំងបានអំពាវនាវអោយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ក្រោកទ្បើងបះបោរប្រឆាំងរាជរដ្ឋាភិបាលស្របច្បាប់ដោយលើកយកឧទាហរណ៍ប្រទេស
អ៊ុយក្រែន មកប្រៀបធៀបជាមួយកម្ពុជា។
ដូចគ្នាដែរក្រុមអ្នកវិភាគ ដែលមានទំនោគាំទ្រនយោបាយប្រឆាំង ដោយយក វិបត្តិនយោបាយនៅប្រទេសអ៊ុយក្រែន
ដែលបានបណ្តេញប្រធានាធិបតីចេញពីតំណែងបានជោគជ័យនោះថា មិនបានធ្វើឲ្យរដ្ឋាភិបាលថ្មីកាន់តំណែងបានសុខឡើយ
ព្រោះតែបាតុករដែលគាំទ្រអតីតប្រធានាធិតីរូបនោះ បានបះបោរឡើង
ដោយមានការចូលរួមពីប្រជាជនដែលមានដើមកំណើតរុស្ស៊ីរស់នៅជាច្រើនម៉ឹននាក់
ដែលប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះចូលរួមបាតុកម្មគាំទ្រ ព្រោះតែទទួលបានផលប្រយោជន៍ពីការកាន់កាប់អំណាចរបស់អតីតប្រធានាធិបតីអ៊ុយក្រែន
វិចទ័រ អ៊ីយ៉ាណូ កូវិច ក្រោមឥទ្ធិពលរបស់រុស្ស៊ី។
បក្សប្រឆាំងគេបានលើកទ្បើងថា
នៅពេលដែលបាតុករគាំទ្រគណបក្សសង្គ្រោះជាតិធ្វើបាតុកម្ម
មិនទទួលស្គាល់លទ្ធផលបោះឆ្នោត និង « ទាមទារឲ្យលោក ហ៊ុន សែន
ចុះចេញពីតំណែងនោះ» មេដឹកនាំគណបក្សកាន់អំណាច នឹងប្រើអ្នកគាំទ្ររបស់ខ្លួនទៅធ្វើបាតុកម្មប្រឆាំងនឹងបាតុកម្ម។
ជាងនេះទៅទៀត មានអ្នកវិភាគខ្លះ ក៏បានព្រមានថា
ប្រជាជនវៀតណាមដែលរស់នៅកម្ពុជា
នឹងចូលរួមបាតុកម្មគាំទ្រមេដឹកនាំរដ្ឋាភិបាល នៃគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាដូចពលរដ្ឋដែលមានដើមកំណើតរុស្ស៊ីធ្វើបាតុកម្មគាំទ្រប្រធានាធិបតីអ៊ុយក្រែនដែលគេទម្លាក់ដែរ
ដូចគ្នានឹងជនជាតិវៀតណាម ទទួលបានផលប្រយោជន៍ពីការកាន់អំណាចរបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា។
តើការលើកយកអំពីស្ថានការនយោបាយ នៃប្រទេសមួយដែលកំពុងតែជួបស្ថានភាពដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតមកប្រៀបធៀបជាមួយកម្ពុជា
ដែលកំពុងមាន ស្ថិរភាពនយោបាយ មានសុខសន្តិភាពនោះក្នុងចេតនាបែបណា? តើជាអំពើញុះញង់បង្កហិង្សា
ក្នុងចេតនាបំផ្លាញ សុខសន្តិភាព សេចក្តីសុខប្រជាពលរដ្ឋ ជាបំណងប្រាថ្នារបស់បក្សប្រឆាំងនៅកម្ពុជាឬ?
ក្រុមប្រឆាំងគួរណាស់ត្រូវដឹងថា ស្ថានការណ៍នយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច និងសង្គម
នៅក្នុងប្រទេសអ៊ុយក្រែន គឺមានភាពផ្ទុយគ្នាស្រឡះពីប្រទេសកម្ពុជា
ដោយសារថា៖
១‑ បើនិយាយពីស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចនៅប្រទេសអ៊ុយក្រែនវិញ
គឺបានធ្លាក់ចុះដុនដាបយ៉ាងខ្លាំង ដែលបណ្តាលឱ្យប៉ះពាល់ដល់ជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ
ជាហេតុធ្វើឱ្យលោកប្រធានាធិបតី អ៊ីយ៉ាណូកូវិច ស្វះស្វែងរកដៃគូសម្រាប់ជាបង្អែករវាងប្រទេសរុស្ស៊ី
និងសហគមន៍អឺរ៉ុប។ ដោយឡែក
និយាយអំពីបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចនៅកម្ពុជាវិញ មានការរីកចំរើនជាលំដាប់
ដែលកំណើនសេដ្ឋកិច្ចក្នុងមួយឆ្នាំៗ កើនឡើងក្នុងរង្វង់ ៧,៥
ភាគរយ រីឯអត្រាភាពក្រីក្របានធ្លាក់ចុះពី៥៣ ភាគរយ មកនៅត្រឹម២០,៥ភាគរយនៅឆ្នាំ២០១១
នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍ចេញផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី២០ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៤
ដោយធនាគារពិភពលោក។ស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ច សង្គម
បច្ចុប្បន្ននៅកម្ពុជា បាន និងកំពុងតែវិវត្តន៍ទៅជាប្រក្រតី ហើយស្ថាប័នរដ្ឋ
និងឯកជន កំពុងដំណើរការ
ដោយមិនមានផលប៉ះពាល់ពីស្ថានភាពនយោបាយដែលបង្កឡើងដោយគណបក្សប្រឆាំងនោះឡើយ។
២‑ តំបន់ Crimea របស់អ៊ុយក្រែននោះ
មានលក្ខណៈខុសគ្នា នឹងតំបន់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជានៅជាប់ព្រំដែនវៀតណាម
ដោយសារតំបន់ Crimea របស់អ៊ុយក្រែន ជាអតីតសាធារណរដ្ឋដែលបែកចេញពីអតីតសហភាពសូវៀត
ហើយមានប្រជាជនភាគច្រើននិយាយភាសារុស្ស៊ី ឬមានដើមកំណើតរុស្ស៊ីរស់នៅ។
ក្នុងបញ្ហានេះ សម្រាប់កម្ពុជារាល់ការផ្តល់តំបន់សម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទាំងអស់បានចងជាកាតព្វកិច្ចច្បាប់របស់កម្ពុជា
ហើយរាល់អ្នកវិនិយោគិនទាំងអស់ មានសិទ្ធិអាស្រយ័ផលលើតំបន់នោះតែប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនអាចបង្កើតជាតំបន់អប្បគមន៍បានទ្បើយ
។ ហេតុដូចនេះ ការទម្លាក់មេដឹកនាំកម្ពុជា ក៏ ត្រូវធ្វើឡើងតាមច្បាប់ ដែលសិទ្ធិអំណាចផ្តល់ឱ្យតាមរយៈសំឡេងឆ្នោតរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ
មិនមែនជាការផ្តល់អោយសម្រាប់ជនជាតិបរទេសណាម្នាក់ក្នុងការធ្វើសកម្មភាពបំពានច្បាប់
ដូចការវិភាគរបស់ក្រុមមនុស្សមួយចំនួននោះឡើយ ។
៣‑ ការដែលលើកទ្បើងថា
នៅពេលដែលបាតុករគាំទ្រគណបក្សសង្គ្រោះជាតិធ្វើបាតុកម្ម
មិនទទួលស្គាល់លទ្ធផលបោះឆ្នោត និង«ទាមទារឲ្យលោក ហ៊ុន សែន ចុះចេញពីតំណែងនោះ»
មេដឹកនាំគណបក្សកាន់អំណាច នឹងប្រើអ្នកគាំទ្ររបស់ខ្លួនទៅធ្វើបាតុកម្មប្រឆាំងនឹងបាតុកម្មវិញ
ក្នុងនយ័នេះ ក្រុមប្រឆាំងត្រូវដឹងថា កន្លងមកក្រុមប្រឆាំងធ្វើបាតុកម្មតែងតែប្រើពាក្យឆន្ទៈរាស្ត្រ ឬ សិទ្ធិសេរីភាពពលរដ្ឋ ប៉ុន្តែគេមិនដែលបានគិតថាប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរភាគច្រើនជាងពាក់កណ្តាលប្រទេសដែលគាំទ្រគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ក៏មានសិទ្ធិប្រើឆន្ទៈ និងសេរីភាពក្នុងការធ្វើបាតុកម្ម គាំទ្រថ្នាក់ដឹកនាំគេបានដែរ ។ ដូច្នេះប្រសិនបើ ប្រជាពលរដ្ឋដែលគាំទ្រគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ចង់ធ្វើបាតុកម្ម អាជ្ញាធរត្រូវផ្តល់សិទ្ធិ និងទីតាំងអោយបានស្មើគ្នា ហើយនេះមិនមែនជាការអំពាវនាវអោយអ្នកគាំទ្រ គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាចេញមកធ្វើបាតុកម្មនោះទេ ។ ក្នុងន័យនេះ បើនិយាយត្រឹមតែចំនួនអ្នកគាំទ្រគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ជាង៣លាននាក់ ក៏ជាចំនួនលើសលប់ណាស់ទៅហើយ ដែលគណបក្សប្រឆាំងគួរពិចារណាឡើងវិញ ។ ប៉ុន្តែ គេបានមើលឃើញថា រាជរដ្ឋាភិបាល មិនធ្លាប់ដែលមានគំនិត យកបាតុកម្ម ជល់នឹងបាតុកម្មឡើយ ។
ក្នុងនយ័នេះ ក្រុមប្រឆាំងត្រូវដឹងថា កន្លងមកក្រុមប្រឆាំងធ្វើបាតុកម្មតែងតែប្រើពាក្យឆន្ទៈរាស្ត្រ ឬ សិទ្ធិសេរីភាពពលរដ្ឋ ប៉ុន្តែគេមិនដែលបានគិតថាប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរភាគច្រើនជាងពាក់កណ្តាលប្រទេសដែលគាំទ្រគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ក៏មានសិទ្ធិប្រើឆន្ទៈ និងសេរីភាពក្នុងការធ្វើបាតុកម្ម គាំទ្រថ្នាក់ដឹកនាំគេបានដែរ ។ ដូច្នេះប្រសិនបើ ប្រជាពលរដ្ឋដែលគាំទ្រគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ចង់ធ្វើបាតុកម្ម អាជ្ញាធរត្រូវផ្តល់សិទ្ធិ និងទីតាំងអោយបានស្មើគ្នា ហើយនេះមិនមែនជាការអំពាវនាវអោយអ្នកគាំទ្រ គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាចេញមកធ្វើបាតុកម្មនោះទេ ។ ក្នុងន័យនេះ បើនិយាយត្រឹមតែចំនួនអ្នកគាំទ្រគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ជាង៣លាននាក់ ក៏ជាចំនួនលើសលប់ណាស់ទៅហើយ ដែលគណបក្សប្រឆាំងគួរពិចារណាឡើងវិញ ។ ប៉ុន្តែ គេបានមើលឃើញថា រាជរដ្ឋាភិបាល មិនធ្លាប់ដែលមានគំនិត យកបាតុកម្ម ជល់នឹងបាតុកម្មឡើយ ។
ទន្ទឹមនឹងនេះ អង្គការសហប្រជាជាតិ និងសហគមអន្តរជាតិ ក៏បានមើលឃើញ និងស្តាប់ឮយ៉ាងច្បាស់អំពីយុទ្ធសាស្រ្តវាយប្រហាររបស់បក្សប្រឆាំងមកលើជនជាតិភាគតិចវៀតណាម
នៅកម្ពុជា ដែលបង្ហាញអោយឃើញពីការរើសអើងជាតិសាសន៍ប្រឆាំងផ្ទុយនឹងគោលការណ៍សិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិ
បានកើតមានឡើងជាយូរយារណាស់មកហើយដែរ។
ដោយការងប់ងុលនឹងនយោបាយប្រឆាំងជ្រុលហួសហេតុ
បានរុញច្រានសន្តានចិត្តក្រុមប្រឆាំងនៅកម្ពុជាអោយវង្វេងក្នុងក្តីសុបិន្ត នៃការចង់ច្បាមយកអំណាចក្រៅរង្វង់ច្បាប់
ប្រាស់ចាកអំពីរដ្ឋធម្មនុញ្ញតាមរយៈការបំផុសបំផុលអោយមានចលនាបះបោរផ្តួលរំលំរដ្ឋាភិបាលស្របច្បាប់
ដោយមិនខ្វល់អំពីសុខទុក្ខប្រជាពលរដ្ឋអ្វីទាំងអស់។
បក្សប្រឆាំងបានព្យាយាមផ្តួលរំលំរាជរដ្ឋាភិបាលស្របច្បាប់ជាច្រើនលើកច្រើនដងតាមរយៈកុបកម្មហិង្សាដែលបានបណ្តាលអោយប្រជាពលរដ្ឋស្លាប់ និងរបួស អស់ជាច្រើននាក់ ។
រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងប្រជាពលរដ្ឋម្ចាស់ឆ្នោតក្នុងសម្លេងភាគច្រើនបំផុតមិនគាំទ្រចំពោះការផ្លាស់ប្តូរសង្គម
តាមរយៈអំពើហឹង្សាដែលដឹកនាំដោយគណបក្សប្រឆាំងនេះទ្បើយ។
ដូច្នេះ មេបក្សប្រឆាំងល្មមបញ្ចប់នយោបាយបំផ្លាញអាយុជីវិត
និងអនាគតកូនខ្មែរតាមរយៈយុទ្ធសាស្ត្រលាបពណ៌ ញុះញុងបំបែកបំបាក់
ដែលនាំអោយគ្រោះថ្នាក់ និងប៉ះពាល់ដល់ ស្ថិរភាពសង្គម សន្តិភាព និងការអភិវឌ្ឈន៍
នៅក្នុងប្រទេសជាតិយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរទៀតទៅ ។
Open letter to Philip Ruddock by Allen Myers
Open letter
to Philip Ruddock
[Philip
Ruddock holds an important position (“chief whip”) for the Liberal Party in the
Australian parliament, and was previously immigration minister from 1996 to
2003. His remarks in parliament quoted below were reported in the Cambodia
Daily on 8 March 2014.]
I
was interested to read press reports of your recent comments on Cambodia and
its elections.
In
the 1980s, which I gather is the last time you visited Cambodia, it would
probably be fair to describe Cambodia as a “one-party state”. (That is not necessarily
a criticism of the one party, because at that time there were not many parties
willing and able to take on, or even help with, rebuilding the country and
fighting the Khmer Rouge, who were being supported by a number of powerful
foreign governments.)
However,
since 1993 Cambodia has had regular multiparty elections; in the most recent
one, the opposition won a larger proportion of seats than was won by the Labor
opposition in the last Australian election.
The
report I read quoted you as saying that “the CPP being in government for such a
long period” is what defines Cambodia as a “one-party state”. And it is true
that the CPP has been in the government since 1993, although in the first
mandate, 1993-98, it was the junior partner.
Twenty-one
years is indeed a long time. But it is not as long as 23 years. Twenty-three
years, from 1949 to 1972, was the length of time that the Liberal Party
provided the government of Australia (without ever being the junior partner in
a coalition). That’s the party you belong to. I guess Australia must have been
a one-party state for all that time.
However,
I do agree with you that Cambodian elections “do not always look the same as”
Australia’s. Fortunately not.
As
you may have heard, in the election last September that brought your party into
government, the electoral authorities in the state of Western Australia somehow
lost 1370 ballots for the state’s members of the Senate. This was discovered
only because the official vote total was very close, and one of the candidates
requested a recount. How many other ballots went astray in electorates where a
recount was not requested, we will probably never know.
As
if this were not enough to discredit the Australian electoral process, on 26
February the Guardian reported that the Australian Electoral Commission
(AEC) was looking into 19,000 cases where electoral records show that
individuals voted more than once. In some instances, the individuals voted
multiple times: the article mentioned instances of single persons voting 7, 9,
12 and 15 times.
According
to the authorities quoted in the article, more than 8000 of the incidents “have
been ruled out as official mistakes”, but what would you expect them to say?
Moreover,
these scandals do not occur in a vacuum. In three elections during the period
when Australia was a one-party state – in 1954, 1961 and 1969 – the opposition
Labor Party won more votes than the Liberals, even in the official tally, but
the Liberals were nevertheless awarded a majority of seats in parliament.
And
these practices seem not to have died out then. After the Liberals were elected
to government in 1996, in the first election under their rule, in 1998, the
Labor Party won 51% of the two-party vote and the Liberals 49%. The result as
declared by the AEC? The Liberals were awarded 80 seats and the opposition 67!
(The Liberals also “won” government in 1940 with fewer votes than the Labor
Party received. Only once, in 1990, when the difference between the parties was
only 0.2%, did Labor win government with fewer votes than the Liberals.)
Given
this history and the admitted scandals in the September election (who knows how
many still hidden ones there are?), Australian citizens can have no confidence
in the official results.
Therefore,
as a patriotic Australian, I am seeking to popularise the demand for an
impartial UN-supervised investigation of the irregularities in the September
election. If such an investigation is established, it might use the assistance
of Cambodian civil society organisations that have expertise in finding
electoral flaws. You may even be funding some of them.
I
hope you will join me in supporting the demand for an international
investigation.
Yours
for fair elections,
Allen Myers
Subscribe to:
Posts (Atom)